اگر سه روز متوالى يا بيشتر خون ببيند و بعد قطع شود باز سه روز يا بيشتر ببيند اگر مجموع طرفين و نقاء متخلل از ده تجاوز نكرده طرفين حيض است. و در نقاع متخلل بايد احتياط كند به جمع ما بين وظيفه حائض و طاهر. و اگر مجموع از ده تجاوز كرده پس هر يك از دو خون طرفين كه در عادت است حيض است. و اگر هيچ يك در عادت نيست پس اگر احدهما، واجد صفات است دون ديگرى آن را حيض قرار دهد و الّا احوط حيض قرار دادن خون اول است. و اگر بعض احدهما در عادت است آن را حيض قرار دهد و اگر بعض از هر يك در عادت است، پس هر گاه مقدار واقع در عادت اول، سه روز كمتر نيست طرفين عادت را استحاضه و مقدار عادت از طرفين را حيض قرار دهد و در نقاء متخلل احتياط كند. و هر گاه آن چه در عادت واقع شده از طرف اول از سه روز كمتر باشد، بايد احتياط كند در جميع ايام دمين [خونها] و نقاء متخلل به جمع ما بين وظيفتين.
مسأله 19
هر گاه در ذات العادهى وقتيهى عدديه، معارضه كند مراعات وقت با مراعات عدد به اين كه دو خون ببيند يكى به عدد عادت در غير وقت و يكى در وقت عادت كمتر يا بيشتر از عدد و ممكن نباشد اخذ به هر دو، مراعات وقت كند بنا بر اقوى و بعضى ترجيح دادهاند اسبق را و احوط بالأحق بودن وقت مراعات احتياط است در هر دو.
مسأله 20
ذات عادت عدديه هر گاه خون زيادتر از عدد ديد و تجاوز نكرد از ده مجموع حيض است. و هم چنين است ذات عادت وقتيه يعنى اگر زيادتر از وقت خود ديد و از ده تجاوز نكرد مجموع حيض است.
مسأله 21
هر گاه عادت او در ماهى يك مرتبه بود پس دو مرتبه ببيند با فصل اقل طهر، و هر دو واجد صفت باشند هر دو را حيض قرار دهد، چه ذات العاده باشد وقتاً يا عدداً يا وقتاً و عدداً و چه هر دو مخالف باشند با وقت و عدد، يا احدهما موافق باشد در هر دو يا در احدهما.
مسأله 22
هر گاه عادت زن در هر ماهى يك دفعه بود پس اتفاق افتاد كه در ماهى دو خون ديد با فصل اقل طهر، پس اگر يكى از اين دو خون در ايام عادت واقع شده و ديگرى در غير وقت عادت واقع