جواز وطى توقف بر غسل ندارد، بلكه همين كه از حيض پاك شد جايز است اگر چه غسل نكرده باشد بنا بر اقوى، هر چند مكروه است. احوط ترك است و شستن فرج لازم نيست هر چند مستحب است بلكه موجب خفت كراهت بلكه احوط است نيز.
مسأله 29
آب غسل زوجه و كنيز بر زوج و سيد است بنا بر اقوى.
مسأله 30
هر گاه تيمم كرد بدل از غسل، تيمم او به حدث اصغر باطل نمىشود. پس ما دام كه عذر دارد از غسل كردن تيمم او باقى است.
يازدهم
وجوب قضاء آن چه در حال حيض از او فوت شده است، از روزهى شهر رمضان و غير آن از روزههاى واجب. و اما نمازهاى يوميه، پس قضاى آنها واجب نيست به خلاف غير يوميه، مثل نماز طواف و نذر معين و نماز آيات كه واجب است قضاء آنها بنا بر احوط بلكه اقوى.
مسأله 31
اگر حائض شود بعد از دخول وقت پس اگر درك كرده است از وقت به قدر اداء اقل واجب از نماز را به حسب حال خود از كندى و تندى و صحت و مرض و قصر و تمام، و تحصيل شرائط صحت به حسب حال خود از غسل يا وضوء يا تيمم و غير اينها از شرائط غير حاصله و نماز نكرده باشد واجب است قضاء آن نماز، چنانچه با علم به مفاجات حيض، واجب است مبادرت به اداء آن. و در مواطن تخيير كفايت مىكند سعهى وقت براى قصر هر چند وسعت تمام را نداشته باشد. و اگر كمتر از اين قدر را درك كرده بادش با پاكى از حيض، پس واجب نيست قضاء اگر چه احوط، قضاء كردن است اگر به قدر اقل واجب درك كرده باشد بدون تحصيل ما عداى طهارت از شرائط. بلكه احوط قضاء كردن است اگر درك كرده باشد به قدر اكثر نماز را، يعنى بيش از نصف را بلكه احوط قضاء است به مجرد حصول حيض بعد از وقت هر چند نتواند هيچ از نماز بكند.
مسأله 32
اگر از حيض پاك شود قبل از خروج وقت به قدرى كه بتواند غسل كند و يك ركعت از نماز را با شرايط به جاى آورد، واجب است مبادرت كند به آن و نماز او صحيح است و اگر ترك كند قضاء آن واجب است. و اگر كمتر از اين باشد واجب نيست قضاء، اگر چه احوط قضاء است در صورتى كه درك
لطفا منتظر باشید ...
