بیشترتوضیحاتافزودن یادداشت جدید
صفحه‌ى 204اقوى. پس ما بين دو نفاس تخلل اقل طهر شرط نيست. لكن احوط در پاكى متخلل اگر كمتر از ده روز باشد مراعات احتياط است مثل طفلى كه قطعه قطعه بيرون آيد.
مسأله 7
هر گاه بعد از ولادت خون مستمر ماند تا يك ماه و بيشتر، پس بعد از گذشتن ايام نفاس كه آن ده روز است در غير ذات العادة و در ذات العادة ده روزى و مقدار عادت است در عادت، كمتر از تا ده روز استحاضه است هر چند بَرخورد به ايام عادت و بعد از آن در ذات العادة، بايد انتظار عادت بكشد. پس خونى كه مصادف ايام عادت باشد حيض است و ما عداى آن، استحاضه و در غير ذات العادة رجوع مىكند به تميز به تفصيلى كه در باب حيض ذكر شد. و اين بنا بر آن است كه مشهور گفتهاند و خلافى هم ظاهر نيست كه ما بين نفاس و حيض متأخر بايد ده روز فاصله شود. و اگر كمتر باشد حيض نيست اگر چه بَرخورد به ايام عادت. لكن احوط چنانچه سابقاً ذكر شد اين است كه اگر بَرخورد به ايام عادت هر چند ده روز فاصله نشده باشد مراعات احتياط كند به جمع ما بين احكام حيض و استحاضه.
مسأله 8
واجب است بر نفساء اين كه، اگر خون در ظاهر منقطع شد امتحان كند خود را به گذاشتن پنبه و بيرون آوردن به نحوى كه در حايض ذكر شد.
مسأله 9
مستحب است استظهار به ترك عبادت، با تجاوز خون بعد از گذشتن عادت تا يك روز يا دو روز يا تا روز دهم به تفصيلى كه در حايض ذكر شد.
مسأله 10
حكم نفساء مثل حايض است در وجوب غسل بعد از انقطاع خون بالمرّة. و در وجوب قضاء صوم و عدم وجوب قضاء صلاة و عدم جواز وطى و طلاق و مس كتابت قرآن و اسم اللَّه و قرائت آيات سجده و دخول مساجد و مكث در آنها. و كراهت وطى بعد از انقطاع و پيش از غسل، و كراهت خضاب و قرائت قرآن و امثال اينها. و هم چنين در استحباب وضو در اوقات صلوات و نشستن در مصلّى و مشغول ذكر شدن به قدر نماز. و بعضى ملحق كردهاند او را به حايض در وجوب كفاره، اگر وطى كند او را در حال نفاس و آن احوط است، اگر چه دليلى بر الحاق نيست.
لطفا منتظر باشید ...
