فصل سوم در آداب عيادت مريض است‏ - غایة القصوی فی ترجمة العروة الوثقی جلد 1

‌صفحه‌ى 210

احدى مبتلا به آن نشده است.» يا بگويد: «به من رسيده است آن چه كه به احدى نرسيده.» و اما اين كه بگويد: «ديشب خواب نرفتم يا تب داشتم.» اين شكايت نيست. (سوم) اين كه مرض خود را پوشيده دارد تا سه روز. (چهارم) اين كه تجديد توبه كند. (پنجم) اين كه وصيت كند به خيرات از براى فقراء از خويشان و غير ايشان. (ششم) اين كه بعد از سه روز اعلام كند مؤمنين را به مرض خود.

(هفتم) اين كه اذن دهد ايشان را در عيادت او. (هشتم) اين كه تعجيل نكند در مراجعه‏ى به طبيب و دوا خوردن، مگر آن كه مأيوس باشد از خوب شدن بدون مراجعه‏ى به طبيب و دواء. (نهم) اين كه پرهيز كند از چيزهايى كه محتمل الضرر است. (دهم) اين كه مريض و اقرباء او صدقه بدهند، چه آن كه رسول خدا (صلّى الله عليه وآله وسلّم) و سلم فرموده: مداوا كنيد مريضان خود را به صدقه. (يازدهم) اين كه در حضور مؤمنين اقرار كند به توحيد و نبوّت و امامت و معاد و ساير عقايد حقه. (دوازدهم) هر گاه اطفال صغير [ى‏] دارد، امينى را نصب كند و عادلى را بر او ناظر كند و اجرتى براى ايشان قرار دهد. (سيزدهم) هر گاه مال دار باشد ثلث مال خود را وصيت كند. (چهاردهم) آن كه هر گاه كفن خود را مهيّا نكرده، مهيّا كند. و از جمله‏ى مهمات آن كه وصيت خود را واضح و مبيّن كند به نحوى كه اجمال در آن نباشد. و ناظر و وصى را اعلام كند و اين كه بعضى اعلام نمى‏كنند، خلاف مصلحت است. (پانزدهم) آن كه حسن ظنّ به خدا داشته باشد در وقت موت، بلكه بعضى گفته‏اند كه واجب است حسن ظنّ به خداى تعالى در جميع حالات. و لكن مستفاد مى‏شود از بعض اخبار وجوب آن در حال نزع.

فصل سوم در آداب عيادت مريض است‏

بدان كه عيادت مريضان از مستحبات مؤكّده است و در بعض اخبار است كه عيادت مريض عيادت خداست چه آن كه حق تعالى حاضر است در نزد مريض مؤمن. و در درد چشم و دندان و دمل تأكيد ندارد. و هم چنين اگر مرض، شديد شده‏