بیشترتوضیحاتافزودن یادداشت جدید
صفحه‌ى 240حضرت رسول (صلّى الله عليه وآله وسلّم) و سلم و وصايت ائمه (عليهم السلام) به همان نحو كه در حواشى كفن مستحب بود نوشتن آن به اين نحو كه: «فُلانُ بْنِ فُلانٍ يَشْهَدُ أَنْ لا إِلهَ إِلَّا اللَّهُ» الخ.
فصل بيست و چهارم در تشيع جنازه و آداب آن است
بدان كه از براى اولياء ميت مستحب است كه مؤمنين را اعلام نمايند تا حاضر شوند بر جنازه و نماز بر او و استغفار كنند از براى او. مستحب است كه مبادرت كنند به حضور جنازه. و در خبر است كه هر گاه شخصى خوانده شود به وليمه و حضور جنازه، مقدم دارد حضور جنازه را زيرا كه حضور جنازه، آخرت را به ياد مىآورد و حضور در وليمه دنيا را ياد مىآورد. و از براى تشييع حد معينى نيست و بهتر صبر كردن تا دفن و بعد از آن صبر كردن تا نماز بر ميت است. و اخبار در ثواب آن بسيار است از جمله فرمودند: اول تحفه كه به مؤمن در قبر مىدهند، آمرزيدن او و آمرزيدن كسى است كه مشايعت او كرد. و فرمودند: كسى كه تشييع كند جنازه را به هر قدمى تا برگردد صد هزار حسنه به او مىدهند و صد هزار سيئه از او محو مىكنند و صد هزار درجه براى او، بلند مىكنند. و اگر بر او نماز كند [خواند] تشييع مىكنند جنازهى او را در وقت مردن، صد هزار ملك كه استغفار مىكنند از براى او تا وقتى كه مبعوث شود از قبر خود. و در خبرى است كه كسى كه همراه جنازه برود تا بر او نماز كند [بخواند] و بعد برگردد، يك قيراط اجر دارد و اگر بماند تا دفن شود دو قيراط اجر دارد. و قيراط به قدر كوه احد است. و در بعض اخبار است كه به قدرى كه با جنازه مىرود اجر داده مىشود بر آن.[و اما آداب آن پس چند چيز است]و اما آداب آن پس چند چيز است: (اول) آن كه چون نظرش به جنازه افتد بگويد: «إِنَّا لِلَّهِ وَ إِنَّا إِلَيْهِ راجِعُونَ، اللَّهُ أَكْبَرُ، هذا ما وَعَدَنَا اللَّهُ وَ رَسُولُهُ وَ صَدَقَ اللَّهُ وَ رَسُولُهُ اللَّهُمَّ زِدْنا إِيْمانَاً وَ تَسْلِيماً، الْحَمْدُ للَّهِ الَّذِي تُعَزِّزُ بِالْقُدْرَةِ وَ قَهَرَ الْعِبادَ بِالْمَوتِ». و اين مستحب اختصاص به مشيّع ندارد، بلكه مستحب است از براى مطلق كسى كه نظرش به جنازه افتد. و هم چنين مستحب
لطفا منتظر باشید ...
