بیشترتوضیحاتافزودن یادداشت جدید
صفحه‌ى 245جماعت به انفراد، لكن بشرط آن كه از جنازه چندان دور نباشد كه مضرّ باشد و هم حائلى در بين نباشد و از محاذات هم بيرون نباشد.
مسأله 19
هر گاه مأموم پيش از امام تكبير اول گفت، مىخواهد منفرداً نماز بكند [بخواند]. و مىخواهد قطع كند و مجدداً با امام تكبير بگويد. و اما هر گاه در تكبيرات ديگر بر امام سبقت گرفت، مىخواهد قصد انفراد كند و مىخواهد صبر كند تا امام تكبير بگويد پس با او دعا را بخواند لكن احوط آن است كه بعد از تكبير امام، او نيز تكبير را اعاده كند زيرا كه بعيد نيست اشتراط صحت جماعت به تأخّر مأموم از امام در همهى تكبيرات يا مقارنه با او. پس اگر عمداً در تكبيرات مقدم شود در صحت جماعت او اشكال است هر چند اصل نماز صحيح است.
مسأله 20
هر گاه شخصى در اثناء نماز جماعت بر ميت حاضر شود، نيّت كند و بعد از تكبير امام، تكبير بگويد و آن تكبير را تكبير اول خود قرار دهد. پس دعاى بعد از تكبير اول بخواند و هكذا بعد از هر تكبيرى دعاى وظيفهى خود را بخواند و بعد از فراغ امام، بقيه را منفرداً به جاى آورد هر چند مخفّفاً باشد با رعايت شرائط. و هر گاه فرصت نباشد بقيهى تكبيرات را بدون دعاء، پى در پى بگويد، در همان جا كه ايستاده است. و جايز است كه همراه جنازه برود و در همان حال، نماز را تمام كند اگر ممكن باشد استقبال و ساير شرايط.
فصل بيست و ششم در كيفيت نماز ميت است
بدان كه كيفيت نماز ميت آن است كه پنج تكبير بگويد و ما بين آنها چهار دعا بخواند، بدين طريق كه بعد از تكبير اول شهادتين بگويد، بعد از تكبير دوم، صلوات بر پيغمبر(صلّى الله عليه وآله وسلّم) و سلم بفرسند و بعد از [تكبير] سوم، دعا براى مُؤمنين و مُؤمنات كند و بعد از [تكبير] چهارم، دعا براى ميت نمايد پس تكبير پنجم بگويد و برود. پس كافى است هر گاه بعد از نيّت قربت و تعيين ميت و لو اجمالًا بگويد: «اللَّهُ أَكْبَرُ، أَشْهَدُ أَنْ لا إِلهَ إِلَّا اللَّهُ وَ أَنَّ مُحَمَّداً رَسُولُ اللَّهِ. اللَّهُ أَكْبَرُ، اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ. اللَّهُ أَكْبَرُ، اللَّهُمَّ اغْفِرْ لِلْمُؤْمِنِينَ وَ الْمُؤمِناتِ. اللَّهُ أَكْبَرُ، اللَّهُمَّ اغْفِرْ لِهذا الْمَيّتِ. اللَّهُ أَكْبَرُ». و بهتر
لطفا منتظر باشید ...
