بیشترتوضیحاتافزودن یادداشت جدید
صفحه‌ى 253اين نحو جايز نيست گذاردن او را در بناء روى زمين و نه در تابوت محكم، هر چند از سنگ باشد بدون پنهان نمودن در زمين، هر چند فائدهى محفوظ بودن جثه و اذيّت نكردن بوى آن بر آن مترتب شود.
مسأله 1
واجب است خوابانيدن ميت را در ميان قبر به جانب راست، رو به قبله به نحوى كه سر او به سمت مغرب و پايش به سمت مشرق باشد. و هم چنين است حكم در جسد بى سر، بلكه سر بىجسد و سينهى تنها بلكه هر جزئى كه ممكن باشد در او اين نحو به عمل آوردن.
مسأله 2
هر گاه در كشتى مسلمى بمُرد پس اگر ممكن باشد رسانيدن او را به كنار و دفن كردن، بايد صبر كرد تا برسد به كنار و الّا او را بعد از تغسيل و تكفين و تحنيط و نماز، بدون آن كه او را هم جدا كنند در ميان خم بزرگى گذاشته، در او را بسته و رو به قبله او را به دريا افكنند. و استقبال قبله احوط است. و اگر چه اقوى عدم وجوب است. و يا آن كه چيز سنگينى مانند سنگ يا آهنى به پاى او بسته، او را در آب اندازند و احوط با امكان، اختيار اول است. و اگر بر ميتى بترسند كه دشمن او را از قبر بيرون آورد و او را تمثيل كند نيز، چنين كنند.
مسأله 3
هر گاه ميت، زن كافره باشد چه كتابيه، چه غير كتابيه. و حامله باشد به طفلى از مسلم واجب است او را در دفن پشت به قبله خوابانيدن تا طفل در شكم او رو به قبله شود.
مسأله 4
در دفن ميت قصد قربت شرط نيست پس هر گاه صبى مباشر شود ضرر ندارد، هر گاه علم حاصل شود كه به شرائط دفن عمل كرده و اگر چه معلوم باشد كه قصد قربت نداشته.
مسأله 5
هر گاه بترسند از بيرون آوردن جانور، ميت را، واجب است كه به قير و آجر و نحو آن محكم كنند قبر او را كه نتواند بيرون آورد. كما اين كه در كشتى هر گاه خواستند ميت را [در] دريا اندازند، بايد ملاحظه نمايند كه مكانى نباشد كه حيوانات دريايى به مجرد انداختن، او را بلع كنند.
مسأله 6
سنگ يا آهنى كه به پاى ميت مىبندند يا خمره كه در آن گذاشته مىشود كه او را به دريا اندازند، از مَؤُن تجهيز است كه از اصل مال بايد خارج شود.
لطفا منتظر باشید ...
