هر گاه كسى را در ملك غير بدون اذن او دفن كردند، واجب نيست بر او، راضى به بقاء آن شود و لو به عوض اگر چه بدون عدوان به سبب جهل يا نسيان او را در آنجا دفن كرده باشند. پس صاحب ملك را مىرسد كه از اولياء ميت مطالبه نبش كند يا خودش مباشر نبش شود. و هم چنين است در صورتى كه مال غير را با ميت دفن كرده باشند. و لكن اولى، بلكه احوط آن است كه از اولياء ميت، عوض آن را اگر بدهند، قبول كند يا از آن مال اعراض نمايند.
مسأله 11
در صورتى كه اذن داده باشد كه ميت را در ملك او دفن كنند، جايز نيست بعد از دفن، رجوع كند از اذن خود چه اذن داده باشد به عوضى يا بدون آن، زيرا كه خود او اقدام بر آن نموده به خلاف كسى كه اذن دهد به نماز در خانهى او كه جايز است در اثناء نماز، از اذن خود رجوع نمايد. پس هر گاه وقت نماز موسّع است، مصلّى بايد قطع كند نماز را زيرا كه حرمت قطع نماز مختص نمازگزار است نه بر ديگران، به خلاف حرمت نبش كه مختص نيست به مباشر دفن، بلكه بر هر كسى حرام است. بلى، هر گاه اذن دهد در دفن و بعد از آن كه ميت را در قبر گذارند پيش از پوشانيدن آن به خاك، جايز است رجوع كند از اذن خود، در صورتى كه اذن او در ضمن عقد لازمى نباشد و الّا مطلقاً رجوع از اذن جايز نيست.
مسأله 12
هر گاه ميتى كه به اذن مالك در زمين دفن شده، به نبش يا به سيل يا حيوان درنده و نحو آن، بيرون آمد بر مالك واجب نيست دو باره اذن دهد كه آنجا دفنش كنند، بلكه مىرسد او را كه از اذن خود رجوع كند مگر آن كه اذن او در ضمن عقد لازمى باشد.
مسأله 13
اگر در زمين مباح دفن شود و به يكى از مذكورات بيرون آيد، واجب نيست دوباره او را در آنجا دفن كنند بلكه جايز است جاى ديگر دفن نمايند و در دفن ثانى هم، استيذان از ولىّ احوط است. بلى، اگر باقى نمانده باشد از او مگر استخوان و نحو آن، بعيد نيست كه بدون اذن ولىّ هم دفن آن جايز باشد اگر چه استيذان با امكان احوط است.
مسأله 14
مكروه است مرگ كسى را از اولاد و اقرباء او مخفى دارند مگر آن كه از جهتى راجح باشد.
لطفا منتظر باشید ...
