بیشترتوضیحاتافزودن یادداشت جدید
صفحه‌ى 364ضرر ندارد ولى اگر از گِل يا خاك چيزى بر پيشانى بچسبد براى سجده، بعد بايد آن را ازاله كند و اگر متمكن نباشد مگر از گِلى كه پيشانى بر آن قرار نمىگيرد بايد پيشانى خود را بر آن گذارد و سنگينى خود را بر آن نيندازد.
مسأله 25
هر گاه در زمينى باشد كه تمام اطراف آن گِل باشد كه در حال نشستن براى سجود و تشهد بدن و لباس او گِلآلود شود، جايز است بر او نماز به ايماء بخواند به آن كه عوض سجده اشاره كند و در تشهّد نيز ننشيند لكن احوط نشستن است براى سجود و تشهّد اگر چه گِلآلود شود هر گاه حرج بر او نباشد. و هر گاه متحمل حرج بشود و به نحو متعارف نماز به عمل آورد نماز او صحيح است.
مسأله 26
سجده بر زمين افضل است از سجده بر نبات آن و كاغذ. و دور نيست خاك بهتر از سنگ باشد. و از همه چيز افضل، سجده بر تربت حضرت سيد الشهداء ارواحنا له الفداء است زيرا كه هفت حجاب را مىشكافد و تا زمين هفتم را نورانى مىكند.
مسأله 27
اگر در اثناء نماز چيزى را كه بر آن سجده صحيح باشد گم كند، در وسعت وقت جايز است نماز را قطع كند و در تنگى وقت بر پيراهن خود كه از پنبه يا كتان است سجده كند و الّا بر معادن و الّا بر پشت دست.
مسأله 28
اگر سجده كند بر چيزى كه جايز نيست به اعتقاد آن كه جايز است، پس اگر بعد از سر برداشتن از سجده ملتفت شد اعتناء نكند و چيزى بر او نيست و اگر پيش از آن ملتفت شود در صورت امكان پيشانى خود را بكشد بر چيز جايز و با عدم امكان آن نيز در وسعت وقت نماز را ببُرد و در ضيق وقت تمام كند نماز خود را به آن ترتيب كه در مسألهى پيش گذشت از سجده بر آستين يا معدن يا پشت دست اگر ممكن شود و الّا اكتفاء به همان نمايد و صحيح است.
لطفا منتظر باشید ...
