لطفا منتظر باشید ...
باب هفتم در افعال نماز
و در آن چند فصل است:فصل اول در نيّت
و آن قصد نماز است به عنوان امتثال امر الهى و تقرّب به خداوند سبحانه، و كفايت مىكند در آن داعى قلبى و معتبر نيست در نيّت، گذرانيدن به دل و زبان بلكه حال نماز در نيّت، حال ساير اعمال و افعال اختياريه است مثل خوردن و آشاميدن و ايستادن و نشستن و امثال آنها كه جز ملتفت بودن به عمل، محتاج به چيز ديگر نيست. بلى، چيزى كه علاوه در آن معتبر است قصد قربت است كه داعى و محرّك او [بر] امتثال امر خدا و تقرّب به او است. و براى غايات امتثال، درجاتى است: (اول) كه أعلَى درجات آن است آن كه قصد امتثال امر خداوند عز و جل كند به سبب آن كه حضرت معبود عزّ شأنه، اهليت دارد براى طاعت و عبادت و به اين درجه اشاره فرموده حضرت امير المؤمنين (عليه السلام) كه اى خداى من! بندگى تو نكردم از ترس آتش تو و نه به طمع بهشت تو، بلكه تو را مستحق پرستش يافتم به اين جهت بندگى تو كردم. (دوم) آن كه به شكرانهى نعمتهاى بىحد و حصر او اطاعتش نمايد. (سوم) آن كه به اطاعت او قصد كند تحصيل خوشنودى و فرار از غضب او را. (چهارم) آن كه به قصد مقرّب شدن نزد او عمل نمايد. (پنجم) به اميد حصول ثواب و خلاص شدن از آتش، امتثال او نمايد و هر گاه قصد معاوضه كند بدون اميدوارى به خدا، بلكه عمل را به جا آورد به ازاء ثواب، صحت چنين عبادتى مشكلعباد اللَّه الصالحين السلام عليكم و رحمة اللَّه و بركاته) كه اى شفيع امت، امروز روز شفاعت و هنگام رحم و عنايت است پس سه مرتبه دستها را بلند كن اشاره به آن كه مرا دستگيرى كنيد. اين است مختصرى از اسرار نماز كه از گلستان اخبار ائمه اطهار (عليهم السلام) و كتب علماء اخيار رضوان اللَّه عليهم گلچينى كرده نوشتم شايد برادران دينى از آن منتفع و سبب نجات اين ذرهى بىمقدار نيز گردد.
