غایة القصوی فی ترجمة العروة الوثقی جلد 1

‌صفحه‌ى 435

بين السجدتين بگويد: أَسْتَغْفِرُ اللَّهَ رَبِّي وَ أَتُوبُ إِلَيْهِ.

(هفدهم) گفتن تكبير بعد از سجده‏ى اولى و پيش از سجده‏ى دوم در حال جلوس و طمأنينه. (هيجدهم) گفتن تكبير بعد از سجده دوم در حال جلوس و طمأنينه. (نوزدهم) بلند كردن دست در وقت تكبيرات. (بيستم) گذاردن دست راست بر ران راست و دست چپ بر ران چپ در حال جلوس.

(بيست و يكم) تجافى در حال سجده به آن كه شكم را از زمين بلند كند.

(بيست و دوم) آن كه در حال سجده مرافق خود را بر زمين نگذارد و بين بازوها و دو پهلوى خود را باز كند و ما بين دو دست و بدن فاصله بيندازد و دو دست خود را مثل دو بال نگاه دارد. (بيست و سوم) آن كه در هر دو سجده صلوات بر محمّد و آل او فرستد. (بيست و چهارم) در وقت برخاستن دو زانو را پيش از دستها بلند كند. (بيست و پنجم) آن كه بين سجدتين بگويد: اللَّهُمَّ اغْفِرْ لِي وَ ارْحَمْنِى وَ أَجِرْنِى وَ ادْفَعْ عَنِّي فَإِنِّي لِما أَنْزَلْتَ إِلَىَّ مِنْ خَيْرٍ فَقِيرٌ تَبارَكَ اللَّهُ رَبُّ الْعالَمِينَ.

(بيست و ششم) آن كه در وقت برخاستن بگويد: بِحَوْلِ اللَّهِ وَ قُوَّتِه‏ أَقُومُ وَ أَقْعُدُ يا بگويد: اللَّهُمَّ بِحَوْلِكَ وَ قُوَّتِّكَ أَقُومُ وَ أَقْعُدُ. (بيست و هفتم) در وقت برخاستن دست‏ها را باز كرده بر زمين پهن كند و به ران تكيه كند تا بلند شود. (بيست و هشتم») زن در وقت سجده كردن دو زانو را پيش از دو دست بر زمين گذارد به عكس مرد. و هم چنين بر زن مستحب است كه ذراع دو دست را بر زمين بچسباند و شكم خود را نيز به زمين بچسباند و اعضاء خود را جمع كند و در وقت بلند شدن ورك خود را بلند نكند، بلكه راست بلند شود. (بيست و نهم) سجده را طولانى كند و تسبيح و ذكر را زياد بگويد. (سى‏ام) مباشرت نمودن زمين به دو كف دست در حال سجود. (سى و يكم) در سجود هفت موضع خود را زياده از حدّ واجب، بر زمين جا دهد.

مسأله 1

مكروه است در حال جلوس ما بين سجدتين بلكه بعد از سجده‏ى دوم نيز، «اقعاء» به آن كه سينه‏ى قدمين را بر زمين تكيه كند و بر دو پاشنه‏ى پا بنشيند