در سجود تلاوت، ذكر واجب نيست اگر چه مستحب است به هر ذكرى، لكن بهتر آن است كه بگويد: سَجَدْتُ لَكَ يا رَبِّ تَعَبُّداً وَ رِقَّاً لا مُسْتَكْبِراً عَنْ عِبادَتِكَ وَ لا مُسْتَنْكِفَاً وَ لا مُسْتَعْظِمَاً بَلْ أَنا عَبْدٌ ذَلِيلٌ خائِفٌ مُسْتَجِيرٌ يا بگويد: لا إِلهَ إِلَّا اللَّهُ حَقّا حَقّا لا إِلهَ إِلَّا اللَّهُ إِيماناً وَ تَصْدِيقاً لا إِلهَ إِلَّا اللَّهُ عُبوديةً وَ رِقَّاً سَجَدْتُ لَكَ يا رَبِّ تَعَبُّداً وَ رِقَّاً لا مُسْتَنْكِفاً وَ لا مُسْتَكْبِراً بَلْ أَنَا عَبْدٌ ذَلِيلٌ ضَعِيفٌ خائِفٌ مُسْتَجِيرٌ يا بگويد: الهى آمِنَّا بِما كَفَرُوا وَ عَرِّفْنا مِنْكَ ما أَنْكَرُوا وَ أجَبْناكَ إِلى ما دَعَوا الهى فَالْعَفْوَ الْعَفْوَ يا بگويد: آن چيزى را كه حضرت رسول (صلّى الله عليه وآله وسلّم) در سجدهى سورهى اقرء باسم فرموده و آن اين است: أَعُوذُ بِهِ رِضاكَ مِنْ سَخَطِكَ وَ بِمُعافاتِكَ عَنْ عُقُوبَتِكَ وَ أَعُوذُ بِكَ مِنْكَ لا أُحْصِى ثَناءَ عَلَيْكَ أَنْتَ كَما أَثْنَيْتَ عَلَى نَفْسِكَ.
مسأله 19
اگر مكرر، آيات سجده را بشنود و شك كند در اقل و اكثر، جايز است اكتفاء به اقلّ. بلى، اگر عدد را بداند و شك كند در آن كه آيا به آن عدد سجده كرده يا كمتر؟ بايد بناء گذارد بر كمتر و احتياط كند به اتيان بقيه.
مسأله 20
كافى است در صدق تعدد در اين سجده، مجرد برداشتن پيشانى از زمين و گذاردن آن را دفعهى ديگر به جهت سجدهى ديگر. و معتبر نيست آن كه بنشيند و باز به سجده رود بلكه رفع ما عداى جبهه در آن معتبر نيست اگر چه احوط است. پس در صورت وجوب تكرار به اين نحو كافى است.
مسأله 21
مستحب است سجدهى شكر كردن براى نعمتى كه تازه خداوند منّان به او مرحمت فرموده يا بليّه [اى] كه از او دفع نموده يا براى تذكّر نعمت يا دفع نقمتى كه سابقاً از او فرموده يا براى توفيق اداء فريضه يا نافله يا فعل خيرى كه از او صادر شده، حتى براى مثل اصلاح ذات البين كه منقول است از معصوم (عليه السلام) كه هر وقت ما بين دو نفر را اصلاح مىفرمود سجدهى شكر به جا مىآورد. و در اين سجده مجرد گذاردن پيشانى بر زمين با نيّت كافى است و معتبر است در آن، اباحهى مكان و ذكر در آن شرط نيست، اگر چه مستحب است كه بگويد: شكراً للَّه يا شكراً شكراً و عفواً عفواً صد مرتبه يا سه مرتبه و يك مرتبه نيز
لطفا منتظر باشید ...
