بیشترتوضیحاتافزودن یادداشت جدید
صفحه‌ى 55باشد و لحاف را از جهت گرمى و نحو آن روى خود انداخته باشد، اقوى عدم اشتراط است. و نيز شرط است در صحت نماز، ازاله كردن نجاست از موضع سجود، نه ساير مواضع. پس باكى نيست در نجاست فرشى كه بر روى آن نماز مىخواند مگر آن كه نجاست آن مسريه به لباس يا بدن مصلّى باشد.
مسأله 1
اگر شخص پيشانى خود را گذاشت در وقت سجده بر محلى كه بعض آن پاك و بعض آن نجس است [نماز] صحيح است هر گاه پاكى به مقدار واجب از آن بوده باشد و اگر چه احوط آن است كه تمام موضعى كه پيشانى بر آن گذاشته مىشود پاك باشد. و كافى است در طهارت موضع سجده، پاكى سطح ظاهر آن و اگر چه باطن آن يا سطح ديگر يا زير آن، نجس باشد. پس هر گاه مُهر خود را بر محل نجس گذاشت و خود مهر، تمام آن يا سطح ظاهر آن پاك بود، نماز صحيح است.
مسأله 2
واجب است ازاله كردن نجاست از مساجد كه مراد داخل آن و سقف و بام و طرف داخل از ديوارهاى آن باشد بلكه از طرف خارج از آن بنا بر احوط، مگر آن كه ديوار را واقف، جزء مسجد قرار نداده باشد بلكه اگر واقف مكان مخصوصى از مسجد را جزء قرار ندهد حكم مسجد در آن جارى نمىشود. و وجوب ازالهى نجاست از مساجد فورى است كه تأخير آن بدون عذر، معصيت است. پس جايز نيست تأخير انداختن به مقدارى كه عرفاً منافى با فوريت باشد. و نجس كردن مسجد حرام است بلكه جايز نيست داخل كردن نجاست عينيه در آن و اگر چه موجب تنجيس نباشد، مادامى كه موجب هتك حرمت مسجد باشد بلكه مطلقا، جايز نيست بنا بر احوط. و اما داخل كردن چيز متنجس، ضرر ندارد مادامى كه مستلزم هتك نباشد.
مسأله 3
ازالهى نجاست از مساجد واجب كفائى است و اختصاص ندارد به آن كسى كه نجس كرده يا سبب تنجيس آن شده است، بلكه واجب است بر هر كسى. و به قيام بعض، از ديگران ساقط مىشود.
مسأله 4»
هر گاه نجاستى در مسجد ديد و وقت نماز هم داخل شده بود پس اگر وقت نماز وسعت دارد ازاله را مقدم دارد و الّا نماز را مقدم دارد و در صورت اول، هر گاه قبل از ازاله
لطفا منتظر باشید ...
