غایة القصوی فی ترجمة العروة الوثقی جلد 1

‌صفحه‌ى 78

ضرر ندارد چرا كه اشنان و گِل هم مثلًا همراه جامه پاك شده است.

مسأله 39

در حال اجراء آب بر محل نجس از بدن يا جامه، هر گاه برسد غساله به موضع طاهرى كه متصل است به آن موضع نجس، بنا بر آن چه متعارف است ملحق نمى‏شود آن را حكم ملاقى غساله تا واجب باشد شستن آن ثانياً بلكه پاك مى‏شود به پاك شدن محل نجس و هم چنين است هر گاه جزئى از جامه نجس باشد پس بشويد مجموع جامه را. پس گفته نشود كه مقدار طاهر نجس شد به اين شستن پس كفايت نمى‏كند در طهارت آن همين شستن، بلكه حال چنين است هر گاه منضم كند با متنجس چيز ديگرى كه طاهر باشد و بريزد آب بر مجموع پس اگر يكى از انگشتان او نجس باشد و ضم كند با او بقيه انگشتان را و آب بر آنها جارى كند به طورى كه برسد آبى كه جارى بر محل نجس است با او بقيه، منفصل شود پاك مى‏شود به پاك شدن انگشت نجس و هم چنين است حكم، هر گاه بند دستش نجس باشد پس جارى كند آب بر آن پس غساله آن جارى شود بر كف دست و انگشتان و از آنجا فرو ريزد لازم نيست كه كف و انگشتان را ثانياً بشويد. بلى! اگر در حين شستن متنجس، ترشحى برخيزد و بچكد به محل طاهر از دست يا جامه، واجب است شستن آن بنا بر نجاست غساله و هم چنين است هر گاه برسد بعد از آن كه جدا شد از محل به محل طاهر منفصل و فرق اين است كه متصل به محل نجس با او در حكم يك مغسول است به خلاف محل منفصل.

مسأله 40

اگر لقمه‏اى از غذاى نجس در دهان گذارد و بجود، آن چه از آن در ميان دندانها مى‏ماند نجس است و پاك مى‏شود به مضمضه كردن. و اما اگر غذاى طاهرى در دهان باشد و از بين دندانها خون در آيد، اگر به آن غذا بر نخورد، نجس نمى‏شود زيرا كه آب دهان به محض اتصال به آن خون، نجس نمى‏شود و اگر آن خون به آن غذا بر خورد در نجس شدن آن اشكال است، از جهت آن كه در باطن ملاقات با نجس كرده لكن احوط اجتناب از آن است، به جهت آن كه قدر معلوم آن است كه نجاست در باطن نجس نمى‏كند آن چه را كه ملاقات مى‏كند از چيزهاى باطنى، نه آن چيزى را كه از