بیشترتوضیحاتافزودن یادداشت جدید
صفحه‌ى 93دو چيز نجس باشد و بينه قائم شود بر تطهير يكى غير معين يا يكى معين، لكن مشتبه باشد بر ايشان هر دو، محكوم به نجاست خواهد بود بلكه ملاقى هر يك نجس است لكن اگر آن دو چيز دو جامه باشد و شخص به تكرار نماز كند در هر دو، نمازش صحيح است.
مسأله 3
هر گاه متنجسى را شست و يقين كرد به طهارت آن و بعد از زمانى شك كرد در اين كه آيا ازاله عين كردم يا نه؟ با قائدهى شرعيه تطهير كردم يا نه؟ حكم مىشود به پاكى، مگر آن كه نجاست سابقه را در آن ببيند و اگر نجاستى در آن ببيند و شك كند كه آيا نجاست سابقه است يا اين كه بعد طارى [عارض] شده است؟ حكم كند به اين كه بعد طارى شده است.
مسأله 4
هر گاه بداند نجاست چيزى را و لكن شك داشته باشد در اين كه عين دارد يا نه؟ مىتواند بنا را بر نداشتن عين گذارد. پس لازم نيست چندان بشويد كه علم پيدا كند به زوال عين بر تقدير وجود آن و اگر چه احوط است.
مسأله 5
وسواسى رجوع كند در تطهير، به متعارف و لازم نيست كه علم وجدانى حاصل كند به زوال نجاست.
فصل سوم در حكم ظروف است
بدان كه جائز نيست استعمال ظروف معموله از پوست نجس العين يا از پوست ميته، در چيزهائى كه طهارت در آن شرط است از خوردن و آشاميدن و وضوء و غسل، بلكه احوط، عدم استعمال آن است در غير چيزهاى مشروط به طهارت نيز. بلكه احوط عدم استعمال غير ظرف از آنها و غير استعمال از سائر انتفاعات ديگر است. پس احوط ترك جميع انتفاعات است از آنها و اما استعمال و انتفاع به ميته غير نجس، مانند جلد ماهى پس حرمت آن معلوم نيست اگر چه احوط در آن ترك است. و هم چنين جايز نيست استعمال ظروف مغصوبه مطلقاً و وضوء و غسل به آن در حال علم و انحصار، باطل است بلكه با عدم انحصار نيز، باطل است. بلى! اگر آب آن را در ظرف مباح بريزد و وضوء و غسل كند صحيح است و اگر چه از جهت تصرف در غصبى معصيت كرده.
لطفا منتظر باشید ...
