باب سيزدهم در نمازهاى مستحبى‏ - غایة القصوی فی ترجمة العروة الوثقی جلد 2

اینجــــا یک کتابخانه دیجیتالی است

با بیش از 100000 منبع الکترونیکی رایگان به زبان فارسی ، عربی و انگلیسی

غایة القصوی فی ترجمة العروة الوثقی - جلد 2

عباس قمی؛ مصحح: علی رضا أسداللهی فرد

| نمايش فراداده ، افزودن یک نقد و بررسی
افزودن به کتابخانه شخصی
ارسال به دوستان
جستجو در متن کتاب
بیشتر
تنظیمات قلم

فونت

اندازه قلم

+ - پیش فرض

حالت نمایش

روز نیمروز شب
جستجو در لغت نامه
بیشتر
توضیحات
افزودن یادداشت جدید

بعد از نماز، قضاء كند و دو سجده‏ى سهو نيز به جا آورد.

شصت و ششم‏

«شصت و ششم» اگر جزئى از اجزاء نماز را به سبب جهل به حكم ترك كرده باشد، بايد نماز را اعاده كند بنا بر احوط هر چند جزء ركنى نباشد. بلى، هر گاه با جهل به حكم به سبب فراموشى جزء نماز را ترك كرده باشد به اين كه با اعتقاد استحباب آن، بنا داشته كه به جا آورد و فراموش كند آن را پس ظاهر باطل نبودن نماز و عدم وجوب اعاده‏ى آن است در صورتى كه جزء ركنى نباشد.

باب سيزدهم در نمازهاى مستحبى‏

و در آن چند فصل است:

فصل اول در نماز عيدين كه عيد فطر و عيد قربان است‏

و اين [دو] نماز در زمان حضور امام (عليه السلام) به شرايط وجوب نماز جمعه، واجب است و در زمان غيبت آن بزرگوار، مندوب است چه به جماعت به جا آورد يا به فرادى و شرايط نماز جمعه در آن شرط نيست هر چند به جماعت به جا آورد پس اجتماع پنج نفر يا هفت نفر در آن شرط نيست و نه دورى يك فرسخ ما بين دو جماعت آن و نحو آن. و وقت آن از طلوع آفتاب تا زوال ظهر است و هر گاه از او فوت شود، قضاء ندارد. و مستحب است تأخير آن از اول طلوع آفتاب تا بلند شدن آن و در عيد فطر، زيادتر تأخير بيندازد به مقدار افطار و اخراج فطره. و اين نماز دو ركعت است در ركعت اولى‏ حمد و سوره بخواند و پنج تكبير بگويد بعد از هر تكبيرى، يك قنوت به جا آورد بعد از آن، تكبير ركوع بگويد و ركوع و سجود كند و در ركعت دوم بعد از حمد و سوره، چهار تكبير بگويد بعد از هر كدام قنوتى به عمل آورد و بعد از آن، تكبير ركوع گويد و نماز را تمام كند پس مجموع تكبيرات آن دوازده است: هفت تكبير در ركعت اول كه اول آنها تكبيرة الاحرام و پنج تكبير براى قنوت و تكبير هفتم براى ركوع است و در ركعت دوم پنج تكبير است كه چهار [تاى‏] آن براى قنوتها و يكى براى ركوع. و اظهر وجوب قنوتات و تكبيرات آن است. و در قنوت، هر دعايى يا ذكرى كه به زبان او جارى شود كافى است مثل ساير نمازها هر چند افضل در قنوت همان دعاى مأثور است و بهتر آن است كه در هر قنوتى اين دعا [را] بخواند: اللَّهُمَّ أَهْلَ الْكِبْرياءِ وَ الْعَظَمَةِ وَ أَهْلَ الْجُودِ وَ الْجَبَرُوتِ وَ أَهْلَ الْعَفْوِ وَ الرَّحْمَةِ وَ أَهْلَ التَّقْوى‏ وَ الْمَغْفِرَةِ أَسْأَلُكَ بِحَقِّ هذَا الْيَوْمِ الَّذِي جَعَلْتَهُ لِلْمُسْلِمينَ عِيداً وَ لِمُحَمَّدٍ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ ذُخْراً وَ شَرَفَاً وَ كَرامَةً وَ مَزيداً أَنْ تُصَّلِىَ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ أَنْ تُدْخِلَنى‏ فِي كُلِّ خَيْرٍ أَدْخَلْتَ فِيهِ مُحَمَّداً وَ آلَ مُحَمَّدٍ وَ أَنْ تُخْرِجَنى‏ مِنْ كُلِّ سُوءٍ أَخْرَجْتَ مِنْهُ مُحَمَّداً وَ آلَ مُحَمَّدٍ صَلَواتُكَ عَلَيْهِ وَ عَلَيْهِمْ اللَّهُمَّ إِنِّى أَسْأَلُكَ خَيْرَ ما سَأَلَكَ بِهِ‏

/ 440