باب هشتم در مبطلات نماز و مكروهات آن و احكام قطع نماز
و در آن چند فصل است:
فصل اول در مبطلات نماز
و آن چند چيز است: «اول» مفقود شدن بعض شرايط در اثناء نماز مثل ستر و اباحهى مكان يا اباحهى لباس و امثال آنها كه در مسائل متقدمه ذكر شده. «دوم» حدث اكبر يا اصغر كه مبطل نماز است، هر جايى از نماز واقع شود اگر چه يك حرف پيش از تمام شدن نماز باشد بدون فرق بين صورت عمد يا سهو يا اضطرار مگر آن چه در حكم مسلوس و مبطون و مستحاضه گذشت. بلى، اگر سلام را فراموش كند و محدث شود اقوى عدم بطلان نماز است اگر چه احوط اعادهى نماز است نيز. «سوم» آن كه يكى از دو دست را بر ديگرى گذارد عمداً مثل آن چه ديگران [غير شيعه] مىكنند در غير حال ضرورت پس اگر سهواً چنين كند ضرر ندارد اگر چه احوط اعادهى نماز است نيز. چنانكه باكى نيست كه چنين كند در حال ضرورت بلكه در آن حال اگر ترك كند، صحت نماز بىاشكال نيست هر چند صحت آن، اقوى است. و احوط نگذاردن يكى از دو دست است بر ديگرى به هر وجهى باشد در جميع حالات نماز، اگر چه متعارف نباشد ما بين ديگران بشرط آن كه به عنوان خضوع و تأدّب كند، به خلاف آن كه به قصد خاراندن و نحو آن باشد كه ضرر ندارد مطلقاً حتى به طريق متعارف. «چهارم» آن كه عمداً منحرف شود از قبله به پشت سر يا به جانب راست يا چپ بلكه به ما بين قبله و يمين [راست] و ما بين قبله و يسار [چپ] به نحوى كه از قبله بيرون رود اگر چه به حد يمين و يسار نرسد هر چند انحراف در غير حال اشتغال به قرائت و ذكر باشد بلكه اقوى بطلان نماز است به انحراف صورت از قبله به پشت سر، بر فرض امكان آن به آن كه بدن را في الجمله منحرف كند كه از حد قبله خارج نشود و سر را بگرداند. ولى انحراف صورت بطرف راست و چپ با بودن بدن رو به قبله مكروه است در صورتى كه انحراف فاحش نباشد اگر چه احوط اجتناب آن است نيز، به خصوص اگر زمان آن طولانى باشد و سيّما [مخصوصاً] در صورتى كه مقارن بعض افعال نماز باشد، خاصه اركان نماز به خصوص تكبيرة الاحرام. و اگر التفات فاحش باشد در صحت نماز اشكال است و احتياط به ترك آن ترك نشود. و هم چنين باطل مىشود نماز به التفات سهوى در جائى كه التفات عمدى آن مبطل نماز باشد مگر در صورتى كه به حدّ يمين يا يسار او نرسد بلكه ما بين آن دو حدّ باشد كه در صورت سهو مبطل نماز نيست اگر چه به تمام بدن باشد. «پنجم» كلام عمدى به دو
لطفا منتظر باشید ...
