غایة القصوی فی ترجمة العروة الوثقی جلد 2

اینجــــا یک کتابخانه دیجیتالی است

با بیش از 100000 منبع الکترونیکی رایگان به زبان فارسی ، عربی و انگلیسی

غایة القصوی فی ترجمة العروة الوثقی - جلد 2

عباس قمی؛ مصحح: علی رضا أسداللهی فرد

| نمايش فراداده ، افزودن یک نقد و بررسی
افزودن به کتابخانه شخصی
ارسال به دوستان
جستجو در متن کتاب
بیشتر
تنظیمات قلم

فونت

اندازه قلم

+ - پیش فرض

حالت نمایش

روز نیمروز شب
جستجو در لغت نامه
بیشتر
توضیحات
افزودن یادداشت جدید

اگر پيش از نماز احتياط يا در اثناء آن باشد به آن كه در ركعات آن شك كرده باشد نيز چنين است هر چند احوط در آن بلكه در اجزاء فراموش شده، جمع است.

مسأله 35

اگر اعتقاد كند كه رفقاى او قصد اقامه كرده‏اند او هم قصد كند، بعد از آن معلومش شود كه قصد نكرده‏اند، آيا بايد باقى باشد بر تمام يا نه؟ در آن دو صورت است: «اول» آن كه قصد او مقيّد به قصد آنها بوده. «دوم» آن كه علم او به قصد كردن آنها داعى شده كه او نيز قصد كند بدون آن كه مقيّد به قصد آنها باشد پس در صورت اول بايد قصر كند و در دوم تمام و احوط در هر دو صورت جمع است. «سوم» از قواطع سفر آن است كه بعد از طى مسافت شرعيه، سى روز جائى بدون قصد با ترديد مانده باشد به خلاف صورتى كه پيش از مسافت شرعيه مردد شود كه از زمان تردد بايد تمام بخواند زيرا كه برگشت آن به ترديد در سفر كردن است كه برود يا نرود پس در صورت اول، اگر جائى بماند و مردد باشد در اقامه و رفتن يا در اقامه و برگشتن به بلد خود، بايد تا سى روز قصر كند و بعد از آن تمام كند مادامى كه آنجا است و حال او حال كسى است كه قصد اقامه‏ى ده روز كرده باشد چه بعد از آن، زياد بماند يا كم حتى به مقدار يك نماز.

مسأله 36

در حكم متردد است كسى كه هر روز عازم باشد كه فردا يا پس فردا يا پس فردا يا نه روز ديگر از آنجا بيرون رود و نرود كه تا سى روز قصر و بعد از آن و لو زياده از يك نماز در آنجا نماند، تمام بخواند.

مسأله 37

در الحاق ماندن يك ماه هلالى به سى روز، اگر ابتداى تردد او از اول ماه باشد وجهى است كه خالى از قوّت نيست هر چند احوط اكتفاء نكردن به آن است.

مسأله 38

در سى روز كفايت مى‏كند تلفيق، به آن كه مثلًا اول زوال ظهر وارد شود و تا زوال ظهر روز سى و يكم بدون قصد جائى بماند چنانچه در اقامه‏ى ده روز نيز گذشت هر چند احوط عدم اكتفاء به تلفيق و مراعات احتياط است.

مسأله 39

در مكان تردد فرق نيست ميان آن كه بلد باشد يا دهكده يا بيابان.

مسأله 40

معتبر است يك جا بودن جاى تردد، پس هر گاه بعض سى روز جائى باشد و بعض آن جاى ديگر، حكم سفر قطع نمى‏شود. و هم چنين اگر در حال تردد مشغول به سير باشد كه بايد به قصر باقى بماند در صورتى كه قطع مسافت كرده بوده و مضرّ به اتحاد جاى تردد نيست، خروج از محل تردد به كمتر از مسافت با قصد برگشتن به زودى در صورتى كه عرفاً صادق باشد كه سى روز با تردد در آنجا مانده مثل آن كه جاى تردد او نجف باشد و براى زيارت حضرت مسلم (عليه السلام) يا دو ركعت نماز در مسجد كوفه بيرون مى‏رود و همان روز يا همان شب يا فرداى آن روز برمى‏گردد.

مسأله 41

حكم متردد بعد از سى روز مثل حكم‏

/ 440