فصل دوم در احكام مسافر - غایة القصوی فی ترجمة العروة الوثقی جلد 2

اینجــــا یک کتابخانه دیجیتالی است

با بیش از 100000 منبع الکترونیکی رایگان به زبان فارسی ، عربی و انگلیسی

غایة القصوی فی ترجمة العروة الوثقی - جلد 2

عباس قمی؛ مصحح: علی رضا أسداللهی فرد

| نمايش فراداده ، افزودن یک نقد و بررسی
افزودن به کتابخانه شخصی
ارسال به دوستان
جستجو در متن کتاب
بیشتر
تنظیمات قلم

فونت

اندازه قلم

+ - پیش فرض

حالت نمایش

روز نیمروز شب
جستجو در لغت نامه
بیشتر
توضیحات
افزودن یادداشت جدید

مقيم است در بيرون رفتن از آنجا به كمتر از مسافت با قصد برگشتن به آنجا در آن كه تمام بخواند در رفتن و [در] مقصد و برگشتن و محل تردد، هر گاه قصد برگشتن به آنجا داشته باشد از جهت آن كه جاى تردد او بوده و در صورتى كه از آنجا اعراض كرده و برگشتن به آنجا از جهت آن است كه منزلى است از منازل سفر جديد او، بايد به مجرد بيرون رفتن قصر بخواند و هم چنين ساير صورى كه سابقاً ذكر شده.

مسأله 42

اگر بيست و نه روز يا كمتر با ترديد جائى بماند بعد از آن برود جاى ديگر و كمتر از سى روز در آنجا بماند و هم چنين جاى ديگر، مادامى كه چنين است بايد بر قصر باقى باشد مگر آن كه جائى قصد اقامه كند يا سى روز يك جا متردد بماند.

مسأله 43

كسى كه سى روز متردد مانده اگر بخواهد انشاء سفرى بكند به قدر مسافت، به مجرد بيرون رفتن نبايد قصر كند مگر بعد از خروج از حدّ ترخّص مثل مقيم.

فصل دوم در احكام مسافر

علاوه از آن چه در طى مسائل متقدمه گذشت، بدان كه بعد از تحقّق شرايط مذكوره ساقط مى‏شود از نمازهاى چهار ركعتى دو ركعت چنانچه ساقط مى‏شود نوافل و عصر بلكه نافله عشاء كه وتيره است نيز، بنا بر اقوى. و هم چنين ساقط مى‏شود روزه‏ى واجب و سقوط آنها از باب عزيمت است. پس روزه‏ى واجبى در سفر، حرام است بلكه روزه‏ى ندبى نيز حرام است مگر در بعض مواضعى كه استثناء شده. و قصر در نماز چهار ركعتى واجب است در غير مواضع تخيير و جايز نيست به جا آوردن نوافل روز، بلكه وتيره نيز مگر به عنوان رجاء و احتمال مطلوبيت زيرا كه سقوط وتيره محل خلاف است به خلاف نافله‏ى صبح و مغرب و نماز شب كه ساقط نيست، چنانچه جايز است به جا آوردن غير رواتب از نمازهاى مستحبه.

مسأله 1

اگر بعد از دخول وقت سفر كند پيش از اداى ظهر و عصر، جايز است كه در سفر نوافل آنها را به جا آورد هر چند فريضه را بايد قصر كند و اگر نوافل مزبوره را ترك كند جايز است قضاء آن را به عمل آورد.

مسأله 2

مسافر اگر بعد از ظهر و پيش از به جا آوردن فريضه‏ى آن، به وطن يا به محل اقامه برسد دور نيست جواز نوافل ظهر در سفر. و در صورتى كه نماز ظهر را به قصر به جا آورد و پيش از نماز عصر به منزل رسد، دور نيست جواز نوافل عصر در سفر و هم چنين اگر بعد از نماز عشاء سفر كند دور نيست جواز وتيره در سفر.

مسأله 3

هر گاه مسافر بعد از تحقّق شرايط مذكوره، نماز [را] تمام بخواند، يا عالم به حكم و موضوع بوده يعنى عالم بوده به وجوب قصر بر مسافر و به سفر يا جاهل بوده، به هر

/ 440