بیشترتوضیحاتافزودن یادداشت جدید
دو يا جاهل به يكى از حكم و موضوع بوده يا ناسى بوده، پس اگر عالم به حكم و موضوع باشد و در غير مواضع تخيير نماز را عمداً تمام بخواند، باطل است و بايد اعاده كند آن را در وقت يا قضاء كند در خارج وقت. و هر گاه جاهل به حكم باشد كه نداند بر مسافر قصر كردن [خواندن] واجب است و تمام كند، اعادهى آن در وقت واجب نيست چه رسد به قضاء آن. و هر گاه اصل حكم را كه وجوب قصر بر مسافر باشد مىداند و لكن جاهل به بعض خصوصيات است مثل آن كه نداند سفر تا چهار فرسخ با قصد رجوع موجب قصر است يا نداند كه سفر هشت فرسخ است يا نداند كثير السفر اگر جائى ده روز بماند در سفر اول بايد قصر كند يا نداند كسى كه سفر او حرام است اگر مبدّل به مباح شود بايد قصر كند و نحو آنها و تمام كند، واجب است در وقت اعاده و در خارج وقت قضاء كند. و هم چنين در صورتى كه عالم به حكم و جاهل به موضوع باشد مثل آن كه خيال كند تا مقصد او، به قدر مسافت نيست و مسافت باشد كه اگر تمام كند بر او واجب است اعاده يا قضاء. و هر گاه فراموش كند سفر را يا حكم آن را كه وجوب قصر باشد و تمام كند. پس اگر در وقت متذكّر شود بايد اعاده كند و اگر اعاده نكرد بايد قضاء كند به خلاف صورتى كه متذكّر نشود مگر بعد از وقت كه قضاء آن بر او واجب نيست. و اگر نه سفر را فراموش كرده و نه حكم آن را، ولى نماز خود را نسبتاً تمام بخواند اعاده و قضاء بر او واجب است.
مسأله 4
حكم روزه در آن چه ذكر شد حكم نماز است كه با علم و عمد اگر روزه بگيرد باطل است و با جهل به اصل حكم كه سقوط روزه در سفر باشد، صحيح است به خلاف جهل به خصوصيات و جهل به موضوع.
مسأله 5
كسى كه وظيفهى او تمام است اگر قصر بخواند باطل است در جميع صور مگر در مقيمى كه به سبب جهل به اصل حكم كه وجوب تمام بر او باشد قصر بخواند كه صحيح است.
مسأله 6
كسى كه بر او قصر واجب و جاهل به اصل حكم باشد و آن نماز از او فوت شود، قضاء آن را بعد از علم به حكم بايد قصر كند هر چند اگر در وقت تمام مىكرد به سبب جهل به حكم صحيح بود و ناسى سفر و ناسى حكم آن اگر نماز از او به عصيان يا به عذرى فوت شود قضاء آن را به قصر بايد به عمل آورد.
مسأله 7
كسى كه سفر يا حكم آن را فراموش كرده و در اثناء نماز متذكّر شود پس اگر متذكّر شود پيش از دخول در ركوع سوم، نماز را به قصر سلام دهد و صحيح است و نيت تمام در اول نماز ضرر ندارد زيرا كه از باب داعى و اشتباه در مصداق است نه از باب تقييد و قصد قربت در نماز كافى است به خلاف آن كه بعد از دخول در ركوع متذكّر شود كه باطل است و بايد آن را اعاده نمايد با وسعت وقت، هر چند
لطفا منتظر باشید ...
