غایة القصوی فی ترجمة العروة الوثقی جلد 2

قضائى است امتثال همان امر را به نيّت قضاء نمايد، صحيح است زيرا كه از باب اشتباه در تطبيق است به خلاف صورتى كه قصد امتثال امرى كه متوجّه به اوست نكند بلكه به قصد قضاء به عمل آورد كه باطل است زيرا كه با اين حال منافى، تعيين است و به خلاف صورتى كه قصد او مغيّر نوع باشد مثل آن كه امتثال همان امرى كه متوجه به اوست بنمايد به قيد آن كه قضائى است مثلًا يا به قيد آن كه وجوبى است مثلًا و معلوم شود ادائى يا ندبى بوده كه آن هم باطل است زيرا كه مغيّر نوع است و برگشت آن به عدم قصد امتثال آن امر است.

مسأله 2

اگر روزى را به قصد روز اول رمضان روزه بگيرد و معلوم شود كه دوم آن است مثلًا يا به عكس صحيح است. و هم چنين است كه اگر به قصد روز اول روزه‏ى كفاره يا غير آن روزه بگيرد و معلوم شود دوم است مثلًا يا به عكس. و هم چنين اگر قصد قضاء رمضان امسال نموده و معلوم شود قضاء روزه‏ى سال گذشته فقط بر او بوده يا به عكس كه صحيح است.

مسأله 3

دانستن تمام مفطرات به تفصيل در نيّت شرط نيست پس اگر قصد كند امساك از امور چندى را كه اجمالًا مى‏داند تمام مفطرات را شامل است، [كافى است‏].

مسأله 4

اگر اجمالًا قصد امساك از جميع مفطرات را دارد ولى گمان كند كه فلان كار مثل قىّ، مفطر نيست، پس هر گاه در آن روز قىّ كند روزه‏ى او باطل مى‏شود و هم چنين باطل است در صورتى كه قصد امساك از مفطرات سواى قىّ را نموده هر چند در روزه قىّ نكند به خلاف صورتى كه در نيّت ملاحظه قىّ را وجوداً و عدماً نكرده و به عمل نياورد كه صحيح است بنا بر اقوى.

مسأله 5

در روزه نيابت، معتبر است قصد نيابت هر چند روزه‏ى ديگر بر او نباشد. بلى، هر گاه بداند يك روزه بر او واجب است و نداند كه از خود او يا نيابت از غير است، قصد روزه كه در ذمه دارد كافى است.

مسأله 6

در ماه رمضان روزه‏ى غير رمضان واقع نمى‏شود، نه واجبى نه ندبى هر چند مسافر باشد كه مكلف به افطار است. پس هر گاه در رمضان قصد روزه‏ى ديگر نمايد باطل است چه بداند رمضان است يا نه؟ چه بداند عدم وقوع روزه‏ى ديگر را در آن يا نداند؟ و اگر مكلف به روزه‏ى رمضان باشد و عالماً عامداً قصد روزه‏ى ديگر كند مثل آن كه قصد قضاء رمضان گذشته كند مثلًا از هيچ كدام محسوب نمى‏شود نه از رمضان و نه از آن چه نيّت كرده. بلى، در صورتى كه جهلًا يا نسياناً در رمضان، قصد روزه‏ى ديگر كند از رمضان محسوب است چنانكه گذشت.

مسأله 7

كسى كه روزه‏ى روز معيّنى را نذر كرده در نيّت، روزه‏ى آن روز را بايد تعيين كند و لو به نحو اجمال چنانچه گذشت. و اگر از نذر غفلت نمود و مثلًا به قصد قضاء رمضان روزه گرفت، از قضاء محسوب مى‏شود و اگر با علم و عمد خلف نذر و به قصد قضاء روزه بگيرد، صحت آن مشكل است.

مسأله 8

كسى كه‏