باب چهارم در شرايط صحت روزه و شرايط وجوب آن‏ - غایة القصوی فی ترجمة العروة الوثقی جلد 2

اینجــــا یک کتابخانه دیجیتالی است

با بیش از 100000 منبع الکترونیکی رایگان به زبان فارسی ، عربی و انگلیسی

غایة القصوی فی ترجمة العروة الوثقی - جلد 2

عباس قمی؛ مصحح: علی رضا أسداللهی فرد

| نمايش فراداده ، افزودن یک نقد و بررسی
افزودن به کتابخانه شخصی
ارسال به دوستان
جستجو در متن کتاب
بیشتر
تنظیمات قلم

فونت

اندازه قلم

+ - پیش فرض

حالت نمایش

روز نیمروز شب
جستجو در لغت نامه
بیشتر
توضیحات
افزودن یادداشت جدید

باب چهارم در شرايط صحت روزه و شرايط وجوب آن‏

و در آن چند فصل است:

فصل اول در شرايط صحت روزه‏

و آن چند چيز است: «اول» اسلام و ايمان، پس روزه‏ى غير مؤمن صحيح نيست هر چند جزئى از روز خارج از اسلام و ايمان باشد. پس اگر در روز، كافر مسلمان شد و لو پيش از زوال روزه، آن روز صحيح نيست چنانچه چنين است كسى كه در روز روزه مرتد شود و همان روز توبه كند هر چند در روزه‏ى واجب معيّن باشد و پيش از زوال تجديد نيّت نمايد بنا بر اقوى. «دوم» عقل پس صحيح نيست روزه‏ى ديوانه اگر چه ادوارى باشد و كمى از روز نوبت جنون او باشد چنانچه صحيح نيست روزه‏ى كسى كه جزئى از روز مست يا بيهوش شود اگر چه از شب نيّت روزه كرده باشد بنا بر اصحّ. «سوم» باقى نماندن بر جنابت يا حيض يا نفاس تا صبح بعد از آن كه پيش از صبح پاك شده باشد به تفصيلى كه گذشت. «چهارم» خالى بودن از حيض و نفاس در تمام روز پس روزه حايض و نفساء باطل است هر چند يك لحظه پيش از غروب حادث شود يا يك لحظه بعد از طلوع فجر صادق خون منقطع شود. و روزه‏ى مستحاضه صحيح است به شرط آن كه اغسال نهاريه را به عمل آورد. «پنجم» مسافر نبودن به سفرى كه موجب قصر نماز باشد با علم به حكم در روزه‏ى واجب. و روزه‏ى مسافر صحيح نيست مگر در سه جا: «اول» روزه‏ى سه روز بدل هدى تمتّع. «دوم» روزه‏ى بدل بدنه كه هيجده روز است بر كسى كه عمداً پيش از غروب از عرفات كوچ كرده باشد. «سوم» روزه‏ى كسى كه نذر كرده باشد در سفر يا سفراً و حضراً روزه بگيرد به خلاف كسى كه نذر مطلق كرده و در نذر خود مقيّد به سفر يا به سفر و حضر نكرده باشد كه در سفر صحيح نيست و اقوى عدم جواز روزه‏ى مستحبى است در سفر مگر روزه‏ى سه روز در مدينه براى حاجت. و اولى آن است كه در آنجا روز چهار شنبه و پنجشنبه و جمعه روزه بدارد و كسى كه جاهل باشد به آن كه مسافر نبايد روزه بگيرد و در سفر روزه بگيرد صحيح و مجزى است به تفصيلى كه در كتاب صلاة گذشت و شرط صحت آن از جاهل آن است كه بر جهل خود باقى بماند تا آخر روز پس هر گاه در اثناء روز عالم به حكم شود روزه‏اش صحيح نيست. و كسى كه حكم وجوب افطار را بر مسافر مى‏دانسته و فراموش كرده ملحق به جاهل نيست. و صائمى كه بعد از زوال سفر كند روزه‏اش صحيح است چنانكه صحيح است از كسى كه قصد اقامه‏ى ده روز نمايد يا سى روز بدون قصد جايى مانده باشد يا مسافرى كه كثير السفر باشد يا آن كه سفر او معصيت باشد و امثال آن و تفصيل آن در كتاب صلاة گذشت. «ششم» خالى بودن از مرض يا

/ 440