بیشترتوضیحاتافزودن یادداشت جدید
سلام نيز مستحب كفائى است پس اگر جماعتى با هم داخل مجلسى شوند، سلام كردن يك كدام آنها كافى است و دور نيست كه بر ديگران نيز مستحب باشد اگر چه مؤكّد نباشد.
مسأله 31
جايز است سلام كردن مرد بر زن اجنبيه و به عكس، بنا بر اقوى در صورتى كه ريبه و خوف فتنه نباشد، زيرا كه صداى اجنبيه عورت نيست.
مسأله 32
از بعض اخبار مستفاد مىشود كه سلام كردن به كافر در غير حال ضرورت حرام است و ممكن است حمل بر كراهت نماييم. و اگر كافر ذمّى سلام كند بر مسلم، احوط آن است كه در جواب «عليك» تنها يا «سلام» بدون «عليك» بگويد.
مسأله 33
از بعض اخبار مستفاد مىشود كه مستحب است سواره بر پياده سلام كند و اسب سوار بر قاطر سوار و هر دو بر خر سوار و ايستاده بر نشسته و جماعت كم بر زياد و كوچك بر بزرگ، سلام كنند. و معلوم است كه اينها مستحب در مستحب است و لكن اگر عكس آنها واقع شود از استحباب بيرون نمىرود.
مسأله 34
اگر كسى به سخريه يا مزاح، سلام كند ظاهر آن است كه جواب آن واجب نباشد.
مسأله 35
اگر كسى سلام كند به يكى از دو نفر و ندانند كه به سلام، ارادهى كدام يك را نمود، جواب سلام بر هيچ كدام واجب نيست اگر چه در غير نماز احوط آن است كه هر دو جواب گويند.
مسأله 36
اگر دو نفر با هم به يكديگر سلام كنند، بر هر دو جواب دادن واجب است و اكتفاء به سلام اول ننمايند زيرا كه به آن قصد جواب نكردهاند.
مسأله 37
روضه خوان و واعظ و قارى، اگر سلام كنند بر مستمعين و يك كدام از آنها جواب دهند كافى است.
مسأله 38
در غير نماز مستحب است ردّ سلام به أحسن، به آن كه در جواب «سَلامٌ عَلَيْكُمْ»، «عَلَيْكُمُ السَّلامُ وَ رَحْمَةُ اللَّهِ وَ بَرَكاتُهُ» بگويد، بلكه محتمل است در نماز هم مستحب باشد. و لكن احوط در نماز ردّ به مثل است.
مسأله 39
مستحب است براى عطسه كننده و كسى كه عطسهى او را بشنود و لو در نماز باشد، انگشت خود را بر دماغ گذارد و بگويد: «الحمد للَّه» يا بگويد: «الْحَمْدُ للَّهِ وَ صلّى اللَّهُ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ» و هم چنين بر شنونده مستحب است به عطسه كننده بگويد: «يَرْحَمُكَ اللَّهُ» يا «يَرْحَمُكُمُ اللَّهُ» اگر چه در نماز باشد لكن احوط در نماز، ترك آن است. و مستحب است بر عطسه كننده در جواب او بگويد: «يَغْفِرُ اللَّهُ لَكُمْ». «ششم از مبطلات»، خنده كردن با صدا با مدّ و ترجيع است عمداً، بلكه مطلق خنده با صداى عمدى بدون مدّ و ترجيع باشد بنا بر احوط. و باكى نيست به تبسّم كردن عمدى و به خنده با صدا سهواً. و اما خنده كردن كه مشتمل باشد بر صداى تقديرى مثل آن كه دل او پر باشد از خنده و صورت او سرخ شود لكن نگذارد صداى او ظاهر شود پس در