بیشترتوضیحاتافزودن یادداشت جدید
آنجا ثابت نشده باشد پس اگر آن دو بلد نزديك يكديگر باشند كفايت مىكند و الّا فلا، مگر در صورتى كه بداند افق آنها با هم موافق است هر چند از يكديگر دور باشند.
مسأله 5
اعتماد بر تلگراف نمىتوان كرد در ثبوت هلال مگر آن كه از آن علم حاصل كند به رؤيت هلال يا به حكم حاكم يا به شهادت عدلين آنجا، در صورتى كه دو بلد نزديك يكديگر باشد.
مسأله 6
يوم الشك كه نداند آخر رمضان است يا اول شوال واجب است روزه بگيرد و يوم الشك كه نداند شعبان است يا رمضان جايز است افطار يا روزه به قصد غير رمضان، چنانكه گذشت و در صورت اول اگر معلوم شود كه شوال بوده بايد افطار كند چه پيش از زوال يا بعد از آن و در صورت دوم اگر معلوم شود رمضان است و هنوز افطار نكرده و پيش از زوال باشد تجديد نيّت كند و صحيح است. و هر گاه بعد از زوال باشد، بايد امساك كند و قضاء نمايد.
مسأله 7
اگر چند ماه ابر باشد و هلال آنها را نبيند، همهى ماهها را سى روز حساب كند مادامى كه به حسب عادت، نقصان آنها را نداند.
مسأله 8
اسير و محبوس كه نتوانند تحصيل علم به رمضان بودن ماهى نمايند بايد عمل به مظنّه كنند و اگر از تحصيل ظنّ به رمضان نيز عاجز باشند در تمام سال مخيّرند يك ماه را رمضان قرار دهند و روزه بگيرند و بعد از گذشتن يازده ماه از آن ماه باز ماه دوازدهم را بايد رمضان قرار دهند تا مراعات مطابقهى آن دو ماه در آن دو سال شده باشد. و هر گاه معلوم شود كه آن چه اختيار كردهاند رمضان نبوده بلكه پيش از آن بوده روزه كه گرفته كافى است زيرا كه در اين فرض قضاء آن محسوب است و اگر معلوم شود كه رمضان بعد از آن بوده و فعلًا گذشته است، بايد قضاء آن را به جا آورد. و اگر نگذشته اداء نمايند و در صورتى كه از مظنّه به رمضان بودن ماهى عاجز باشد جايز است روزه نگيرند تا يقين كنند كه رمضان گذشته آن وقت قضاء آن را به جا آورند و احوط اجراء احكام رمضان است بر ماه مظنون الرمضانيّه از كفاره و پى در پى بودن و وجوب فطره و نماز عيد و حرمت روزهى عيد مادامى كه به اشتباه باقى باشد و اگر خلاف آن معلوم شود به مقتضاى آن عمل كند.
مسأله 9
اگر ماه رمضان مشتبه شود ما بين دو ماه يا سه ماه مثلًا، تمام آنها را روزه بدارد بنا بر احوط هر چند دور نيست احكام اسير و محبوس بر او جارى باشد و اگر نذر كرده روزهى ماه معيّنى را و مشتبه باشد ما بين دو ماه يا سه ماه، ظاهر وجوب احتياط است به روزهى تمام اطراف شبهه، مادامى كه مستلزم حرج نباشد و الّا به مظنّه عمل نمايد و اگر مظنّه هم ندارد يك ماه را اختيار كند.
مسأله 10
اگر كسى برود در جايى كه شش ماه روز و شش ماه شب است يا آن كه سه ماه روز و شش ماه شب باشد و نحو آن، دور نيست مدار روزه و نماز در آنجاها بر اوقات بلاد متوسطهى متعارفه باشد و مخيّر
لطفا منتظر باشید ...
