غایة القصوی فی ترجمة العروة الوثقی جلد 2

است، احوط در قضاء آن تتابع است نيز.

مسأله 4

كسى كه بر او روزه متتابع واجب باشد جايز نيست شروع كند به آن در زمانى كه تتابع سالم نمى‏ماند به سبب آن كه مثلًا عيد قربان در بين واقع مى‏شود كه روزه‏ى آن حرام است يا آن كه در بين آن مدت روزه‏ى واجب معيّن بر او باشد به نذر يا اجاره يا شهر رمضان و امثال آن. پس كسى كه دو ماه متوالى بايد روزه بگيرد اول شعبان مثلًا شروع به آن نكند بلكه يك روز يا زيادتر از ماه رجب باقى مانده شروع كند تا سى و يك روز اقلًّا بتواند متّصل روزه بگيرد. و هم چنين جايز نيست كه به روزه‏ى ماه شوال با يك روز از ذى القعده اقتصار كند يا آن كه از غرّه‏ى ذى الحجه شروع كند تا روز اول محرم روزه بگيرد، زيرا كه ماه به تخلل عيدين كه روزه‏ى آنها حرام است ناقص مى‏شود. بلى، هر گاه ابتداء شروع، نداند كه در بين خللى واقع مى‏شود و اتفاقاً خللى بشود، در اين صورت ضرر ندارد بنا بر اصح هر چند خلاف احتياط است. و استثناء شده از عدم جواز، يك مورد و آن در سه روز روزه‏ى بدل قربانى حج تمتّع است با آن كه تتابع در آن لازم است جايز است از روز ترويه شروع به آن نمايد و ضرر ندارد تخلّل عيد قربان پس اگر در منى باشد روزه‏ى روز سوم را بعد از ايام تشريق بلا فاصله بگيرد و اگر در منى نباشد، روز يازدهم بگيرد. و هر گاه از روز هفتم شروع كند و عرفه را نگيرد يا آن كه از روز عرفه شروع كند، صحيح نيست و بايد از سر گيرد مثل ساير مواردى كه تتابع در آن واجب است.

مسأله 5

هر روزه [اى‏] كه تتابع در آن شرط باشد هر گاه در اثناء آن اختياراً بدون عذر، روزى افطار كند بايد از سر گيرد و هم چنين اگر شروع كند به آن در زمانى كه در بين روزه‏ى واجب معيّنى واقع مى‏شود كه باطل است به خلاف روزه [اى‏] كه تتابع در آن شرط نباشد هر چند به نذر و نحو آن تتابع در آن واجب شده باشد كه نبايد از سر گيرد اگر چه به سبب خُلف نذر گنه كار است مثل آن كه نذر كند تتابع را در قضاء رمضان [را] كه بر فرض آن كه متفرقّاً به جا آورد صحيح است و به سبب مخالفت نذر گنه كار است.

مسأله 6

روزه [اى‏] كه تتابع در آن شرط است هر گاه در اثناء آن به سبب عذرى از اعذار شرعيه مثل مرض و حيض و نفاس و سفر اضطرارى افطار كند استيناف آن واجب نيست بلكه بعد از رفع عذر، بلا فاصله باقى مانده‏ى آن را بگيرد و صحيح است و از جمله‏ى اعذار اضطراريه آن است كه روزى نيّت روزه را فراموش كند و بعد از زوال متذكّر شود كه وقت آن گذشته. و از جمله‏ى اعذار است هر گاه اعتبار تتابع را فراموش كند و در بين، نيّت روزه‏ى ديگر كند و متذكّر نشود مگر بعد از زوال. و از جمله‏ى اعذار است آن كه پيش از تعلّق كفاره مثلًا نذر كرده باشد كه هر پنجشنبه روزه بگيرد كه تخلل آن روزه در اثناء تتابع ضرر ندارد و به سبب اين عذر نبايد در كفاره‏ى مخيّره اختيار خصال ديگر كند. بلى، در