[فصل دوم در روزه‏هاى مكروه‏] - غایة القصوی فی ترجمة العروة الوثقی جلد 2

بنا بر اصح و كلينى قدس سره فرموده: دوازدهم آن است. «چهارم» روزه غدير كه هجدهم ذى الحجه است. «پنجم» روزه‏ى روز مبعث پيغمبر خدا (صلّى الله عليه وآله وسلّم) و آن بيست و هفتم رجب است. «ششم» روزه‏ى دحو الارض است كه بيست و پنجم ذى القعده باشد. «هفتم» روزه‏ى عرفه براى كسى كه باعث ضعف او از دعا نشود. «هشتم» روزه‏ى روز مباهله كه بيست و چهارم ذى الحجه است. «نهم» روزه‏ى هر پنجشنبه و جمعه از هر ماه يا جمعه تنها. «دهم» روزه‏ى روز اول ذى الحجه، بلكه نُه روز اول آن است. «يازدهم» روزه‏ى روز اول نوروز. «دوازدهم» روزه‏ى ماه رجب و شعبان كلًّا او بعضاً اگر چه يك روز از هر كدام باشد. «سيزدهم» روزه‏ى روز اول محرم و سوم و هفتم آن است. «چهاردهم» روزه‏ى روز بيست و نهم ذى قعده. «پانزدهم» روزه شش روز بعد از گذشتن سه روز از اول شوال. «شانزدهم» نيمه‏ى جمادى الاولى.

مسأله 1

بدان كه افطار روزه‏ى ندبى جايز است هر وقت از روز. بلى، بعد از زوال مكروه است.

مسأله 2

در روزه‏ى مستحبى هر گاه برادر مؤمن او را دعوت كند به طعام افطار كردن آن مستحب است بلكه بعضى گفته‏اند كه روزه‏ى آن مكروه است.

[فصل دوم در روزه‏هاى مكروه‏]

فصل دوم در روزه‏هاى مكروه و آن در چند مقام است: «اول» روزه‏ى روز عاشورا. «دوم» روزه‏ى روز عرفه براى كسى كه بترسد كه روزه، باعث ضعف او شود از دعايى كه افضل از روزه است و هم چنين مكروه است روزه‏ى آن اگر شك در هلال ذى حجه داشته باشد كه مبادا در واقع آن روز عيد قربان باشد. «سوم» روزه‏ى ميهمان بدون اذن ميزبان، بلكه با نهى او احوط ترك است بلكه بدون اذن نيز احوط ترك است. «چهارم» روزه‏ى فرزند بدون اذن پدر بلكه احوط ترك آن است خصوصاً با نهى او بلكه اگر روزه باعث اذيت پدر باشد حرام است و ظاهر آن است كه روزه‏ى پسرِ پسر نيز به حكم روزه‏ى پسر است. و بهتر مراعات اذن مادر است نيز و اگر باعث اذيت او باشد حرام است.

[فصل سوم در روزه‏هاى حرام‏]

فصل سوم در روزه‏هاى حرام و آن نيز در چند مقام است: «اول» روزه‏ى عيد فطر و عيد قربان هر چند به قصد كفاره‏ى قتل در ماه‏هاى حرام باشد. «دوم» روزه‏ى ايام تشريق و آن يازدهم و دوازدهم و سيزدهم ذى الحجه است براى كسى كه در منى باشد چه براى اعمال حج چه غير آن بنا بر اقوى. «سوم» روزه‏ى يوم الشك به قصد رمضان و [اما] به نيّت آخر شعبان مانعى ندارد. «چهارم» روزه‏ى وفاء نذر معصيت مثل آن كه نذر كرده باشد كه اگر متمكن شود از فلان حرام يا ترك فلان واجب، روزه بگيرد. يا به قصد شكر براى آن كه فلان معصيت را مرتكب شده روزه‏