كتاب الزكاة - غایة القصوی فی ترجمة العروة الوثقی جلد 2

كتاب الزكاة

از مجلدات جزء دوم (كتاب مستطاب غاية القصوى)

الحمد للّه و الصلاة على رسول اللَّه و آله امناء اللَّه. أقلّ، آثم، جانى، ابو القاسم الموسوي الاصفهانى، عفى عنه گويد كه جناب عالم ورع و تقى، آقاى حاج شيخ عباس قمى دام تأييده سابقاً به ترجمه‏ى كتاب مستطاب عروة الوثقى شروع و از كتاب طهارت تا اواخر احكام اموات و قدرى از كتاب صلاة تا اول ستر و ساتر نوشتند و تتمه‏ى كتاب طهارت و عمده صلاة و بقيه‏ى كتب آن در عهده تعويق ماند. اين ذرّه‏ى كم نام و اقلّ انام، نظر به شدّت احتياج عموم اهل ايمان و كافّه، شيعيان از اهالى ايران و ساير بلاد مسلمان فارسى زبان كه نوعاً مقلّد حضرت مستطاب آية اللَّه الملك العلام، حجة الاسلام آقاى علامه طباطبايى مُدّ ظله العالى على رءوس الانام مى‏باشند با عدم قابليت و قصور خود به اشاره‏ى آن بزرگوار با كمال تعجيل به تكميل ترجمه‏ى آن اقدام نمودم و به سبب اشتمال آن بر قواعد فقهيه و اشارات به بعض نكات علميه با التزام به آن كه به قدر مقدور خصوصيتى از خصوصيات آن در ترجمه فرو گذار و دقيقه از دقائق آن فوت نشود، با ملاحظه‏ى كمال اختصار به بيانى كه عوام نيز بتوانند از فوائد متضمّنه‏ى آن بهره‏مند باشند خالى از صعوبت نيست زيرا به حكم وجدان، لسان در بيان معانى انشائيه مطلق العنان است به خلاف ترجمه‏ى كتابى از لغتى به لغت ديگر با تقيُّد به حفظ ترتيب و التزام به بيان تمام فروع مندرجه پس هر گاه در تعبيرات آن قصورى شده، اميد است معذورم دارند. و أسأل اللَّه تعالى ان يجعلها ذخيرتي ليوم لا ينفع مال و لا بنون فانه ارحم الراحمين.

كتاب الزكاة و در آن يك مقدمه و چند باب و خاتمه است:

مقدمه» بدان كه آيات و احاديث بر وجوب زكات و عقاب تارك آن بسيار است. از آن جمله حق سبحانه و تعالى مى‏فرمايد وَ الَّذِينَ يَكْنِزُونَ الذَّهَبَ وَ الْفِضَّةَ وَ لا يُنْفِقُونَها فِي سَبِيلِ اللَّهِ فَبَشِّرْهُمْ بِعَذابٍ أَلِيمٍ يَوْمَ يُحْمى‏ عَلَيْها فِي نارِ جَهَنَّمَ فَتُكْوى‏ بِها جِباهُهُمْ وَ جُنُوبُهُمْ وَ ظُهُورُهُمْ هذا ما كَنَزْتُمْ لِأَنْفُسِكُمْ فَذُوقُوا ما كُنْتُمْ تَكْنِزُونَ «1» و از حضرت صادق (عليه السلام) منقول است كه هر كس ندهد قيراطى از زكات را نه مؤمن است و نه مسلم. و از حضرت رسول صلى اللَّه عليه و آله به طرق صحيحه منقول است، كسى كه طلا و نقره داشته باشد و زكات آن را ندهد حق تعالى او را روز قيامت محشور فرمايد در زمين لغزنده كه پا بر آن بند نشود و مسلّط كند بر او مار پيسه را كه زهرش از مارهاى ديگر عظيم‏تر است و از عقب او بدود و او از آن بگريزد تا به او

(1). سوره‏ى توبه/ آيه‏ى 34 و 35