غایة القصوی فی ترجمة العروة الوثقی جلد 2

كتاب الخُمس بدان كه از جمله فرائض الهيه بر بندگان، دادن خمس مال است كه خداوند عالم جلّ شأنه آن را براى حضرت رسول (صلّى الله عليه وآله وسلّم) و ذريّه‏ى آن بزرگوار قرار داده عوض زكات كه بر ايشان حرام كرده و به اين اختصاص، آن بزرگواران را گرامى داشته و هر كسى يك درهم يا كمتر از آن را منع كند و به صاحبانش نرساند از ظالمين به ايشان محسوب و در زمره‏ى غاصبين حقوق آل محمد(صلّى الله عليه وآله وسلّم) مندرج و محشور خواهد بود و كسى كه وجوب آن را انكار كند، ندادن آن را حلال شمارد، از ربقه‏ى اسلام خارج و چون انكار ضرورى دين نموده كافر است. و از ابو بصير منقول است كه گفت به حضرت امام محمد باقر (عليه السلام) عرض كردم كه آسان‏ترين چيزى كه بنده را مستحق دخول در آتش جهنم كند چيست؟ فرمود: كسى كه درهمى از مال يتيم بخورد و يتيم ما مى‏باشيم. و از حضرت صادق (عليه السلام) منقول است كه به درستى كه خداوندى كه به جزء او خدائى نيست، چون بر ما حرام كرد صدقه را خمس را براى ما فرو فرستاد پس صدقه بر ما محرّم و خمس براى ما فريضه است و گرامى داشتن ما حلال است. و از حضرت باقر (عليه السلام) مرورى است كه فرمود: حلال نيست بر كسى كه از خمس چيزى بخرد تا آن كه حق ما را برساند. و حضرت صادق (عليه السلام) فرمود: عذر بنده قبول نمى‏شود كه از خمس چيزى بخرد و بگويد خدايا به مال خود خريده‏ام تا صاحبان خمس اذنش دهند. و از وكيل ناحيه‏ى مقدسه مرورى است كه حضرت حجة اللَّه عجّل اللَّه تعالى فرجه، بدون سبق سؤال، توقيع فرمودند: بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحيمِ لَعْنَةُ اللَّهِ وَ الْمَلائِكَةُ وَ النَّاسِ أَجْمَعينَ عَلَى‏ مَنْ أَكَلَ مِنْ مالِنَا دِرْهَماً حَراماً. و در احتجاج است كه در جواب مسائل از ناحيه‏ى مقدسه وارد شده كه آن چه سؤال كردى از امر كسى كه حلال شمارد آن چه در دست اوست از اموال ما يا تصرّف كند در آن مثل تصرّف او در مال خود بدون امر ما، چنين كسى ملعون است و ما در روز قيامت با او مخاصمه خواهيم نمود. و به تحقيق حضرت رسول (صلّى الله عليه وآله وسلّم) فرموده: كسى كه حلال شمارد از عترت من آن چه خدا حرام كرده، ملعون است بر لسان من و لسان هر نبىّ مجاب. پس كسى كه ظلم كند ما را در زمره‏ى ظالمين به ما محسوب است و لعنت خدا بر او خواهد بود كه خدا فرموده أَلا لَعْنَةُ اللَّهِ عَلَى الظَّالِمِينَ «1» و در همين توقيع است: وَ مَنْ أَكَلَ مِنْ أَمْوالِنَا شَيْئَاً فَإِنَّما يَأْكُلُ فِي بَطْنِه‏ ناراً وَ سَيَصْلى‏ سَعيراً. و از اين قبيل توعيدات در باره‏ى‏

(1). هود/ آيه 8