بیشترتوضیحاتافزودن یادداشت جدید
نماز يوميه مشغول شود و بعد از آن، نماز آيات را از آنجا كه قطع كرده تمام كند در صورتى كه منافى ديگرى غير از فصل نماز به عمل نياورده باشد و الّا از سر گيرد بلكه اقوى جواز قطع نماز آيات و اشتغال به يوميه است نيز، در صورتى كه وقت فضيلت يوميه مضيّق شود و بعد از فراغت از يوميه از جائى كه قطع كرده، نماز آيات را تمام كند لكن خلاف احتياط است.
مسأله 13
در نماز آيات مستحب است چند چيز: «اول و دوم و سوم» قنوت و تكبيرات پيش از ركوع و بعد از آن و سَمِعَ اللَّهُ لِمَنْ حَمِدَهُ گفتن چنانچه گذشت. «چهارم» به جماعت به عمل آوردن چه در اداء و چه در قضاء، چه تمام قرص گرفته باشد يا بعض آن. و قول به عدم جواز جماعت در صورتى كه تمام قرص نگرفته باشد ضعيف است. و در جماعت نماز آيات، قرائت از مأموم ساقط است مثل نماز يوميه و ساير افعال و اقوال نماز، ساقط نمىشود. «پنجم» طول دادن آن خصوصاً در نماز خورشيد گرفتن. «ششم» آن كه اگر فارغ شود از نماز، پيش از باز شدن تمام آن، بنشيند در جاى نماز خود و به ذكر و دعا مشغول شود تا تمام آن باز شود يا آن كه نماز آيات را اعاده كند. «هفتم» خواندن سورههاى طولانى مثل سوره يس و نور و روم و كهف و نحو آنها. «هشتم» تمام كردن سوره در هر قيامى. «نهم» آن كه هر كدام از قنوت و ركوع و سجود آن را به قدر قرائت آن طول دهد تقريباً. «دهم» آن كه قرائت آن را بلند بخواند در شب يا روز، حتى در گرفتن خورشيد بنا بر اصحّ. «يازدهم» آن كه نماز را زير آسمان بخواند. «دوازدهم» در مسجد بلكه در فضاء مسجد، به جا آورد.
مسأله 14
دور نيست طول دادن نماز آيات براى امام نيز مستحب باشد اگر چه سنت است براى امام، تخفيف دادن در نماز يوميه به واسطهى مراعات اضعف مأمومين.
مسأله 15
جايز است داخل شدن در جماعت در صورتى كه درك كند ركوع اول از ركعت اوّلى يا ركعت دوم را، به خلاف آن كه ركوع اول را درك نكند و بخواهد در ركوعهاى بعد اقتداء كند كه داخل شدن در جماعت مشكل است به سبب لزوم اختلال نظام بين نماز مأموم با امام.
مسأله 16
اگر يكى از چيزهائى كه موجب سجدهى سهو در نماز يوميه مىشود، در نماز آيات حاصل شود ظاهر آن است كه بايد بعد از آن به عمل آورد مانند يوميه.
مسأله 17
در نماز آيات، قاعدهى تجاوز از محل و عدم تجاوز در صورت شك در جزء يا شرط، جارى است مثل نماز يوميه.
مسأله 18
ثابت مىشود كسوف و خسوف و ساير آيات، به علم و شهادت دادن دو عادل و به خبر دادن رصدى در صورتى كه اطمينان به صدق او حاصل شود اگر چه ثبوت به قول رصدى، مشكل است لكن احتياط، ترك نشود. و هم چنين در وقت كسوف يا خسوف و مقدار