غایة القصوی فی ترجمة العروة الوثقی جلد 2

اینجــــا یک کتابخانه دیجیتالی است

با بیش از 100000 منبع الکترونیکی رایگان به زبان فارسی ، عربی و انگلیسی

غایة القصوی فی ترجمة العروة الوثقی - جلد 2

عباس قمی؛ مصحح: علی رضا أسداللهی فرد

| نمايش فراداده ، افزودن یک نقد و بررسی
افزودن به کتابخانه شخصی
ارسال به دوستان
جستجو در متن کتاب
بیشتر
تنظیمات قلم

فونت

اندازه قلم

+ - پیش فرض

حالت نمایش

روز نیمروز شب
جستجو در لغت نامه
بیشتر
توضیحات
افزودن یادداشت جدید

آن كه ناظر يا منظور اليه انسان است يا حيوان اجتناب يا تستّر واجب نيست.

مسأله 51

چنانچه بر مردان حرام است نظر كردن به زن، بر زن نيز حرام است نظر كردن به مرد، علاوه بر زن واجب است كه خود را از نامحرم به پوشاند و بر مردان تستّر واجب نيست مگر نسبت به عورت. بلى، در صورتى كه مرد بداند كه زن عمداً به او نظر مى‏كند از باب حرمت اعانت بر معصيت بايد خود را از او به پوشاند.

مسأله 52

هر گاه از دور سياهى ببيند و نتواند تميز دهد مرد است يا زن؟ يا آن چه پيداست كدام عضو اوست؟ بلكه اگر نتواند تميز دهد كه انسان است يا حيوان يا جماد؟ آيا نظر به آن جايز است يا نه؟ احوط اجتناب است.

باب اول در احكامى كه متعلّق به دخول است‏

مسأله 1

جايز نيست دخول به زوجه پيش از آن كه نه سال او تمام شده باشد چه زوجه حرّه باشد يا كنيز، به عقد دوام يا به متعه، بلكه جايز نيست وطى كنيز خود يا محلله پيش از نه سال. بلى، ساير استمتاعات مثل نظر و لمس به شهوت و در بغل گرفتن و بران او ماليدن در تمام اقسام مانعى ندارد هر چند شير خوار باشد.

مسأله 2

اگر صغيره را تزويج كند به عقد دوام و پيش از تمام شدن نه سال به او دخول كند و افضاء شود مشهور علماء فرموده‏اند كه بر آن مرد حرام مؤبّد مى‏شود و اين احوط است و لكن به افضاء، از زوجيت او خارج نمى‏شود و بعضى گفته‏اند از زوجيت او نيز بيرون مى‏رود بلكه احوط آن است كه به مجرد دخول بر او حرام شود هر چند افضاء نشود و لكن اقوى در هر صورت بقاء زوجيت و حرام نشدن بر اوست به خصوص در صورتى كه جاهل باشد به موضوع كه نداند هنوز صغيره است يا جاهل به حكم باشد يا آن كه شوهر صغير يا مجنون باشد و به خصوص بعد از مندمل شدن جراحت او يا آن كه طلاق دهد او را و دوباره او را تزويج كند. بلى، بر زوج ديه‏ى افضا واجب است كه ديه‏ى نفس است پس در صورتى كه حرّه باشد نصف ديه‏ى مرد به او بدهد و در كنيز مزوّجه اقلّ الامرين از قيمت او و ديه‏ى حرّه را بدهد و ظاهر مشهور آن است كه ديه بر او ثابت است مطلقاً هر چند او را نگاه دارد و طلاقش ندهد. و مقتضاى دو خبر، ثبوت ديه مختص به صورتى است كه او را طلاق دهد و قول مشهور احوط است و واجب است بر شوهر نفقه‏ى مفضات ما دام الحياة هر چند او را طلاق دهد بلكه و هر چند بعد از طلاق به ديگرى شوهر كند بنا بر احوط.

مسأله 3

فرقى نيست در دخولى كه باعث افضاء شود ميان دخول به قُبُل يا دُبُر و در افضاء هم فرقى نيست ميان آن كه راه بول و حيض او يكى شود يا آن كه راه حيض و غايط يكى شود يا جميع آنها يكى شود اگر چه ظاهر مشهور اختصاص به اول است.

مسأله 4

حكم زوجه‏ى دائمه در افضاء كه حرمت ابديه باشد بنا بر قول به آن و

/ 440