غایة القصوی فی ترجمة العروة الوثقی جلد 2

صحيحه عارض او شده و در نماز احتياط متمكّن از قيام شده پس تمام احكام نماز قيامى بر آن جارى است و در جميع صور احوط اعاده‏ى نماز است بعد از اعمال مزبوره.

مسأله 21

جايز نيست بعد از عروض يكى از شكوك صحيحه، نماز را قطع كند و از سر گيرد، بلكه واجب است به وظيفه‏ى خود عمل نمايد و نماز احتياط را به جا آورد چنانچه جايز نيست بعد از اتمام نماز، نماز احتياط را ترك كند و اكتفاء به اعاده‏ى نماز كند بلكه اگر در اثناء نماز قبل از به جا آوردن منافى شروع كند به اعاده‏ى نماز، هر دو نماز باطل است. بلى، اگر نماز را قطع كند به منافى و بعد از آن شروع به اعاده كند صحيح است هر چند به سبب ابطال نماز گنه كار است و اگر نماز را تمام كند و پيش از نماز احتياط، اصل نماز را از سر گيرد، كفايت نمى‏كند هر چند بعد از منافى باشد نيز و در اين حال نيز، بايد نماز احتياط را به جا آورد هر چند وقت ديگر باشد.

مسأله 22

در شكوك باطله اگر از شك خود غفلت كند و نماز خود را تمام كند و بعد از آن معلوم شود نماز او موافق واقع به عمل آورده در صحت آن دو وجه است.

مسأله 23

اگر شك كند مثلًا ميان يك و دو در حال قيام يا ركوع يا سجده‏ى اول و بداند كه بعد از انتقال به حالت ديگر بر او متبيّن خواهد شد كه يك است يا دو، ظاهر صحت و جواز بقاء مشغول بودن به نماز است تا معلوم شود.

مسأله 24

گذشت كسى كه شك عارض او شود بايد تروّى كند تا شك او مستقر شود يا آن كه يكى از دو طرف شك راجح شود لكن هر گاه در حال سجده شك كند و مى‏داند كه اگر سر از سجده بردارد به سبب وجود امارات يقين به احد طرفين يا مظنّه به آن پيدا مى‏كند، ظاهر آن است بتواند تروّى را تأخير بيندازد از وقت حدوث شك و جايز باشد پيش از تروّى سر بردارد. بلكه اگر بداند كه بعد از سر بلند كردن از سجده‏ى دوم، يقين يا مظنّه به احد طرفين مى‏كند، جايز است تأخير بيندازد تروّى را تا آن وقت، هر چند شك او ما بين يك و دو و نحو آن از شكوك باطله باشد. بلى، در صورتى كه اگر در وقت حدوث شك، تروّى را ترك كند و تأخير بيندازد امارات كه باعث رجحان احد طرفين است از او فوت مى‏شود مشكل است تأخير جايز باشد به خصوص در شكوك باطله.

مسأله 25

هر گاه مسافر در يكى از چهار جا كه مخيّر است در آن بين اتمام و قصور، به نيّت قصر داخل نماز شود و در ركعات شك كند، نمازش باطل است و بعد از شك نمى‏تواند عدول به تمام كند و بنا بر اكثر گذارد. مثلًا هر گاه بعد از اتمام سجدتين شك كند بيان دو و سه جايز نيست از قصد، عدول به تمام كند و بنا بر سه گذارد بنا بر اقوى. بلى، اگر پيش از حدوث شك، عدول به تمام كرده و بعد از آن شك كند، بنا بر سه صحيح است.