فصل چهارم در كيفيت نماز احتياط و بعض احكام آن - غایة القصوی فی ترجمة العروة الوثقی جلد 2

اینجــــا یک کتابخانه دیجیتالی است

با بیش از 100000 منبع الکترونیکی رایگان به زبان فارسی ، عربی و انگلیسی

غایة القصوی فی ترجمة العروة الوثقی - جلد 2

عباس قمی؛ مصحح: علی رضا أسداللهی فرد

| نمايش فراداده ، افزودن یک نقد و بررسی
افزودن به کتابخانه شخصی
ارسال به دوستان
جستجو در متن کتاب
بیشتر
تنظیمات قلم

فونت

اندازه قلم

+ - پیش فرض

حالت نمایش

روز نیمروز شب
جستجو در لغت نامه
بیشتر
توضیحات
افزودن یادداشت جدید

مسأله 26

هر گاه يكى از شكوك صحيحه عارض او شود به مقتضاى شك بنا گذارد و نماز را تمام كند و پيش از نماز احتياط بميرد، ظاهر آن است كه واجب باشد به نيابت او اصل نماز را قضاء كنند لكن احوط آن است كه اول، نماز احتياط را قضاء كنند و بعد از آن اصل نماز را قضاء نمايند بلكه اين احتياط ترك نشود. بلى، هر گاه تشهّد يا سجده از او فوت شود كه بايد بعد از نماز قضاء كند آن را و پيش از قضاء، بميرد ظاهر آن است قضاء آن كافى باشد و قضاء اصل نماز واجب نباشد هر چند قضاء اصل نماز نيز، احوط است. چنانكه اگر سجده‏ى سهو بر او واجب باشد و بميرد قضاء آن كافى است.

فصل چهارم در كيفيت نماز احتياط و بعض احكام آن

علاوه از آن چه در ضمن مسائل سابقه گذشته.

مسأله 1

بدان كه معتبر است در نماز احتياط جميع آن چه در نماز يوميه معتبر است از شرايط پس از آن كه شرايط موجود باشد، نيّت كند و تكبيرة الاحرام گويد و سوره‏ى حمد بخواند و ركوع كند و دو سجده به جا آورد و تشهّد و سلام گويد. و اگر بايد دو ركعت به عمل آورد تشهّد و سلام را بعد از ركعت دوم به جا آورد. و در نماز احتياط، اذان و اقامه و سوره و قنوت نيست و واجب است حمد را آهسته بخواند و لو در نماز جهرى، حتى «بسم اللَّه» آن را بنا بر احوط هر چند اقوى جواز جهر «بسم اللَّه» بلكه استحباب آن است.

مسأله 2

نظر به آن كه اين نماز مردد است ما بين آن كه نافله باشد يا جزء نماز يا به منزله‏ى جزء آن، پس بايد در آن هم مراعات جهت استقلال كند و هم لحاظ جزئيت آن پس بايد بعد از فراغ از نماز بلا فاصله قبل از اتيان به منافيات، آن را به جا آورد تا آن كه بر فرض نقصان، نماز جزء آن حساب شود و هر گاه بعد از نماز، منافى به عمل آيد احوط آن است كه در آن حال نماز احتياط را به جا آورد و اصل نماز را نيز اعاده كند. و هر گاه سهواً پيش از نماز احتياط تكلّم كند، احوط آن است [كه‏] براى كلام بى‏جا دو سجده‏ى سهو به جا آورد. و احوط آن است كه نماز احتياط را فرادى به جا آورد و اقتداء و لو به نماز احتياط ديگرى نكند خصوصاً با اختلاف سبب احتياط امام و مأموم هر چند دور نيست جواز اقتداء در صورتى كه سبب احتياط امام و مأموم متّحد باشد و مأموم در آن نماز به آن امام، اقتداء كرده باشد.

مسأله 3

اگر پيش از نماز احتياط منافى به جا آورد و معلوم شود كه نماز او تمام بوده، اعاده‏ى نماز لازم نيست.

مسأله 4

اگر پيش از نماز احتياط معلوم شود كه نماز، تمام بوده نماز احتياط را نبايد به جا آورد.

مسأله 5

اگر بعد از نماز احتياط معلوم شود كه نماز تمام بوده، نماز احتياط نافله حساب مى‏شود و اگر در اثناء نماز احتياط، تمام بودن نماز

/ 440