تا اين جا خلاصه بحث اين شد كه اولاً اصل تعريف جاذبه و دافعه در اسلام را بيان كرديم. همچنين گفتيم جاذبه و دافعه ممكن است مربوط به يك شيىء، يك شخص يا يك عقيده و فكر باشد. اسلام را هم گفتيم مجموعه اى از عقايد، ارزش ها و احكام است و جاذبه و دافعه در اسلام مى تواند مربوط به هر كدام از اين سه حوزه باشد، و بعد بحث را بر روى جاذبه و دافعه مربوط به قوانين و احكام اسلام متمركز كرديم. در اين قسمت گفتيم اسلام، هم احكامى دارد كه مطلوب افراد است و انسان ها نوعاً به آن گرايش دارند، و هم قوانينى دارد كه بسيارى از افراد تمايلى به آنها ندارند و بر ايشان دافعه دارد. عطر زدن، مسواك كردن، نظافت و پاكيزگى، خوش اخلاقى، صداقت، امانت، عدالت و احسان، از جمله چيزهايى هستند كه اسلام به آنها دستور داده و براى نوع افراد هم جاذبه دارد. روزه گرفتن، امر به جنگ و حضور در جبهه، پرداخت ماليات هايى نظير خمس و زكات نيز از جمله مواردى هستند كه در زمره قوانين اسلام وجود دارند ولى افراد نوعاً ميانه خوبى با آنها نداشته و برايشان دافعه دارد. در ادامه، به موضوع و سؤال اصلى بحث پرداختيم كه دستور اسلام به مسلمانان، در مورد برخورد با ديگران چيست؟ آيا مى گويد مسلمان ها هميشه بايد رفتارشان با ديگران محبت آميز بوده و به آنان لبخند بزنند و از اهرم جاذبه استفاده كنند يا در مواردى هم رفتار همراه با خشونت و دافعه را توصيه كرده است؟ با توضيحاتى كه داديم، معلوم شد هر دو نوع رفتار در ضمن تعاليم اسلام توصيه شده و گر چه مواردى كه رفتار مسلمانان نسبت به ديگران بايد ماهيت دفعى و خشونت آميز داشته باشد بسيار كم هستند، اما به هر حال چنين مواردى وجود دارند. نمونه هايى از اين موارد را ان شاء الله در جلسه آينده ذكر خواهيم كرد.
لطفا منتظر باشید ...
