: روايت است كه هيچ كس آواز خود را به غنا بلند نكند، مگر آنكه خداى تعالى دو شيطان بفرستد كه بر دوشهاى او سوار شده، پاشنههاى پا بر سينه او بزنند تا زمانى كه خاموش شود.
بيست و پنجم:
عيّاشى در تفسير خود گفته كه: رسول الله (صلّى الله عليه وآله وسلّم) فرمودند كه اول كسى كه غنا و حُدا كرد شيطان بود. و فرمود كه: وقتى كه آدم از شجره خورد، شيطان خوانندگى كرد و در وقتى كه در زمين قرار گرفت نوحه كرد و بهشت به خاطر آدم آورد.
[توضيح احاديث]
اگر كسى گويد كه: بيست و پنج حديث كه بر حرمت غنا نقل كرديد، حديث صحيح در ميان اين احاديث بسيار كم است و بعضى دلالتش بر مدّعا صريح نيست. مثلًا حديث سوم كه سندش صحيح است، دلالت صريح بر مدّعا كه حرمت غناست ندارد. چرا كه مىگويد در خانهاى كه غنا مىشود فجيعه يعنى مصيبت خواهد شد و دعا مستجاب نمىگردد و ملك داخل نمىشود و على هذا القياس و حديثى كه دلالت صريح بر حرمت غنا دارد، مثل حديث چهارم [است، ولى] ضعف حال مهران بن محمد و حسن بن هارون را دانستى! جواب آنكه: ما استدلال به حرمت غنا به كل واحد از اين احاديث
لطفا منتظر باشید ...
