منابع فقه نسخه متنی

1- شيخ در تهذيب از قتيبة الاعشى نقل مى‏كند كه مردى از امام صادق (عليه السلام) پرسيد و من در آنجا بودم گفت: ما گاهى نصرانى و يهودى را با گوسفند مى‏فرستيم، صدمه‏اى به گوسفند مى‏رسد و آنها آن را ذبح مى‏كنند آيا ذبيحه آنان مباح است؟ فرمود مال آن ذبيحه را در مال خود داخل مكن و از آن ذبيحه نخور زيرا مجوز ذبيحه نام خدا است و جز مسلمان كسى مورد اطمينان براى بردن نام خدا نيست.

2- ابن وهب مى‏گويد: از امام صادق (عليه السلام) در باره ذبايح اهل كتاب پرسيدم، فرمود اگر اسم خدا برده شود مانعى ندارد.

و مقصود از اهل كتاب كسانى هستند كه به دين موسى و عيسى (عليهما السلام) مى‏باشند.

حتى يك روايت در باره ذبيحه مشركين نيز به همين حكم وارد شده است.

3- حضرت باقر مى‏فرمايد: بخور از ذبيحه مشرك اگر نام خدا را ببرد و تو بشنوى.

گروه چهارم رواياتى هستند كه كسى را كه ذبيحه اهل كتاب را نخورده است تحسين مى‏كند مانند روايتى كه حسين بن‏