منابع فقه نسخه متنی

را يا سراغ نداريم يا اين كه بسيار در اقليت مى‏باشند. اگر چنين طايفه‏اى وجود داشته باشد و اعتقادى را كه ابراز مى‏دارند ناشى از اشتباه و بى‏اطلاعى و تفسير نظرى اصول اسلامى نباشد مى‏توان گفت آنان خارج از اسلام‏اند و از آن طرف در دورانهاى حكومت بنى اميه و گروهى از بنى عباس مخصوصا در زمان معاويه و يزيد و متوكل عباسى كه ناصبى بودنشان مورد ترديد نيست و اغلب مردم به پيروى از تبليغات آنان ضد اهل بيت (عليهم السلام) شده بودند مدارك اطمينان‏بخشى نداريم كه اثبات كند امامان و افراد شيعه با آنان معامله نجاست كرده‏اند. و بعضى از روايات كه در باره نجاست ناصبى‏ها وارد شده است مبهم بوده و نظر به حالت پليدى روانيشان دارد، مخصوصا با در نظر گرفتن طهارت اهل كتاب كه بكلى با اصول اسلامى مخالفند، نجاست ناصبى دور از تحقيق فقاهى خواهد بود. خلاصه ضابطه كلى در محسوب شدن گروهى از اسلام اينست كه اصلى را منكر نباشد كه لازمه آن انكار عمدى رسالت پيغمبر و قانون ثابت شده‏اش بوده باشد، به همين جهت است كه چون در فرق اسلامى هيچ فرقه‏اى با اين گونه انكار وجود ندارد لذا همه آنان مسلمان مى‏باشند. و هم چنين گروه مجسمه، آنان كه خدا را جسم مى‏دانند