منابع فقه نسخه متنی

و اما اگر گفته‏هاى اين گروه فقط به صورت يك عده دعاوى بوده به لوازم گفته‏هاى خود ملتزم نباشند، مثلا اگر متوجه شود غلو در حق على (عليه السلام) ممكن است او را مشرك نمايد در مقام انكار برآيد، حكم به خروج از اسلام و نجاست آنان مدرك صحيحى ندارد.

البته اين يك وظيفه اجتماعى و تعليم و تربيتى مسلمانان است كه بايستى در ريشه كن كردن عقايد خرافى و موهوماتى كه باعث دسته بندى‏ها شده است بكوشند، و نگذارند كه يك عده افراد مقام پرست يا ماليخوليايى با مذهب تراشى و ترويج مذاهب ساختگى، وسيله اشباع خواسته‏هاى غير انسانى خود را فراهم سازند.

قسم دوم- مذاهبى هستند كه از مكتب اسلام خارج و داخل در اهل كتاب اصطلاحى (يهود و نصرانى و مجوس) نيستند، و نيز در گروه مشركين هم شمرده نمى‏شوند. عدد اين مذاهب زياد است مانند بودايى‏ها و هندوها و غير ذلك.

اين گونه مذاهب بايستى مورد تحقيق و تتبع كافى و لازم قرار بگيرند، ممكن است بعضى از اين مذاهب حقيقة داراى كتاب و پيشواى الهى بوده‏اند، اگر چه با مرور زمان تدريجا