منابع فقه نسخه متنی

دگرگون شده و مذهبشان پر از خرافات و اوهام گشته است.

گروندگان اين گونه مذاهب را مى‏توان از اهل كتاب محسوب و در احكام و حقوق مانند اهل كتاب با آنان معامله و رابطه برقرار كرد و اگر در تتبع و تحقيق دست محقق به جايى نرسد و نتواند براى گروهى پيشوا و كتابى اثبات كند، در صورتى كه آنان ادعاى پيشواى الهى و كتاب آسمانى مى‏نمايند، بايستى با آنان رابطه بى‏طرفانه‏اى مقرر ساخت يعنى آنان از حقوق عمومى انسانى بهره‏مند مى‏باشند. مال و جان و مقرراتشان محفوظ و محترم مى‏باشد. و اما اگر پيشوا و كتابى براى خود ادعا نكنند چنانكه در باره پيروان كنفوتسه چنين گفته مى‏شود، اگر يك عده اصول فطرى مذاهب را قبول داشته باشند (مثلا به خدا و معاد و نماينده خدا در روى زمين را اگر چه بعنوان حكما و مصلحين معرفى كنند، اعتقاد داشته باشند). اينان نيز مانند همان گروهى هستند كه براى خود پيشوا و كتابى قائلند. نهايت امر اينست كه به جاى كتاب مدون، به مقدارى از اصول اخلاق و رسوم پرستش خدا اعتقاد دارند.

اينان نيز با ملاكى كه در فوق گفتيم، از نظر حقوق و احكام اسلامى به اهل كتاب شبيه هستند.

و اما گروههايى كه به هيچ گونه مذهبى وابسته نيستند،