منابع فقه نسخه متنی

آن را نشانه اعتقاد و گرايش به اسلام معرفى كرده است»

. و اين موضوع با نظر به دليل عقل (كه مدرك ديگرى براى فقه اسلامى است) و هم چنين سنت و اجماع بطور اجمال، شايد يكى از ضروريات بوده باشد.

در صورتى كه مسأله اهل كتاب و ساير گروههاى غير مسلمان اينست كه آيا آنان طورى پليد (آلوده به قذارت) هستند كه در صورت تماس با بدنهايشان و هر چه با بدنهاى آنان تماس پيدا كرده است و داراى رطوبت مى‏باشد، بايستى شستشو كرد و آن را برطرف ساخت؟ چنانكه گفتيم: از آيات مربوط به «رجس و خبيث» نمى‏توان اين حكم را استفاده كرد.

بنا بر اين فقط آيه‏اى مى‏تواند مورد بحث در باره نجاست كفار قرار بگيرد كه كلمه «نجس» در آن ذكر شده است.