دليل سوم: دليل بسيار روشنى بر اين مطلب، كارى است كه خود امير المؤمنين على (عليه السلام) در دوران زمامدارى خود انجام داده‏اند: - منابع فقه نسخه متنی

(الغدير- ج 8- ص 335- 356) و از جمله در صفحه 351 چنين آمده است:

«روزى ابا ذر به مجلس عثمان آمد. عثمان گفت: آيا كسى كه زكات مالش را پرداخته است باز هم حقى براى ديگران در آن هست؟ كعب الاحبار گفت: نه .. ابا ذر مشتى به سينه كعب كوفت و گفت اى يهودى‏زاده دروغ مى‏گويى! آن‏گاه اين آيه را خواند:

لَيْسَ الْبِرَّ أَنْ تُوَلُّوا وُجُوهَكُمْ قِبَلَ الْمَشْرِقِ وَ الْمَغْرِبِ وَ لكِنَّ الْبِرَّ مَنْ آمَنَ بِاللَّهِ وَ الْيَوْمِ الْآخِرِ وَ الْمَلائِكَةِ وَ الْكِتابِ وَ النَّبِيِّينَ وَ آتَى الْمالَ عَلى‏ حُبِّهِ ذَوِي الْقُرْبى‏ وَ الْيَتامى‏ وَ الْمَساكِينَ وَ ابْنَ السَّبِيلِ. «1»

دليل سوم: دليل بسيار روشنى بر اين مطلب، كارى است كه خود امير المؤمنين على (عليه السلام) در دوران زمامدارى خود انجام داده‏اند:

محمد بن مسلم و زرارة از هر دو امام (امام باقر و امام صادق ع) نقل مى‏كنند كه امير المؤمنين براى اسبهايى كه به‏

(1). بقره، 117