منابع فقه نسخه متنی

به آيه مزبور استدلال نكرده‏اند، بلكه در اين باره به اجماعاتى استناد شده است. و اما اگر اندك تتبعى در كلمات فقهاء صورت بگيرد خواهيم ديد كه اين اجماعات مستند به همان آيه 28 از سوره توبه مى‏باشد، يا حد اقل احتمال اين كه مستند فقهاء در نجاست مشركين آيه مزبور بوده باشد كافى است كه اجماع از حجيت قانونى ساقط شود، ولى اگر اجماعات متعددى را كه از فقها نقل شده در نظر بگيريم براى نجاست مشركين مى‏تواند مدركيت داشته باشد. به اضافه اين كه گروه زيادى از فقهاى عامه هم از آيه براى عدم طهارت مشركين استفاده كرده‏اند.

آيه إِنَّمَا الْمُشْرِكُونَ نَجَسٌ .. شامل اهل كتاب نيست‏

اگر فرض كنيم كه آيه إِنَّمَا الْمُشْرِكُونَ نَجَسٌ .. دلالت قطعى بر نجاست مشركين دارد، دلالتى بر نجاست اهل كتاب ندارد، اين مدعا مى‏تواند با سه دليل ثابت شود:

1- در قرآن مجيد اهل كتاب (يهود و نصارى و مجوس) در مقابل مشركين قرار داده شده است از آن جمله:

الف- ما يَوَدُّ الَّذِينَ كَفَرُوا مِنْ أَهْلِ الْكِتابِ وَ لَا- الْمُشْرِكِينَ أَنْ يُنَزَّلَ عَلَيْكُمْ مِنْ خَيْرٍ مِنْ رَبِّكُمْ ..