دعاى اَلّلهُمَّ كنْ لِوَليّك...

بِسْمِ اللَّهِ الرّحمن الرّحيم‏

منازل الآخرة والمطالب الفاخرة

الحمدللَّه رب العالمين والصّلاة والسّلام على محمّد و آلِهِ الطّاهرين.

و بعد؛ چنين گويد اين فقير بى‏بضاعت و متمسّك به احاديث اهل بيت رسالت‏ عليهم السلام، عباس بن محمد رضا القمى - خَتَمَ اللَّهُ لَهُ باِلْحُسنى‏ والسَّعادَةِ - كه عقل و نقل حكم مى‏كند شخصى كه عزم سفرى نمود بايست زاد و توشه‏اى براى سفر خود مهيّا كند به قدرى كه در آن سفر به كار است، آن وقت سفر كند. پس بنابراين، سفر آخرت كه ما را در پيش است و به هيچ وجه چاره و گزيرى از آن نيست سزاوارتر است به زاد و توشه؛ چنانكه روايت شده وقتى حضرت ابوذر غفارى‏رضى الله عنه به مكّه معظّمه مشرّف شده پس ايستاد نزد دَرِ كعبه و ندا كرد مردمى را كه براى حجّ از اطراف عالم آمده بودند و در مسجدالحرام جمع گشته بودند فرمود:

اَيُّها النّاس! منم جُنْدَب بن سَكَن غِفارى، منم خيرخواه شما و مهربان بر شما، به سوى من آييد؛ مردم از اطراف، دور او جمع گشتند. فرمود: اى مردم، هرگاه يكى از شما اراده كند سفرى برود هرآينه از زاد و توشه براى خود برگيرد به حدّى كه در آن سفر لازم دارد و چاره‏اى از آن ندارد، پس هرگاه چنين است، سفر آخرت سزاوارتر است به زاد و توشه براى آن؛ پس مردى برخاست و گفت: پس ما را راهنمايى كن اى ابوذر.

فرمود: حُجَّ حِجَّةً لِعَظائِمِ الأُمورِ، وَصُمْ يَوْماً لِزَجْرَةِ النُّشُورِ وَصَلِّ رَكْعَتَيْن في سَوادِ اللَّيلِ لِوَحْشَةِ الْقُبور. الخبر(1)

و حضرت امام حسن مجتبى‏ عليه السلام در موقع ارتحال خود كه جُنادةبن أبى اُميّه را موعظه فرمود كه اول چيزى كه به او فرمود اين بود: «إِسْتَعِدَّ لِسفَرِكَ وَحَصِّلْ زادَكَ قَبْلَ حُلُولِ أَجَلِكَ»؛ يعنى مهيّاى سفر آخرت شو و توشه آن سفر را پيش از رسيدن به اجل تحصيل نما، بلكه چون سفر آخرت سفرى است بعيد و هولناك و منزلهاى سخت و عقبات شديده و جاهاى دشوار دارد، محتاج است به زاد و توشه بسيار كه بايد آنى از آن غفلت ننمود و شب و روز در فكر آن بود؛(2) چنانكه روايت شده كه حضرت اميرالمؤمنين‏ عليه السلام در هر شب هنگامى كه مردم به خوابگاه خود مى‏رفتند صداى نازنينش بلند مى‏شد به حدّى كه مى‏شنيدند صداى آن حضرت را تمام اهل مسجد و كسانى كه همسايه مسجد بودند؛ مى‏فرمود:

تَجَهَّزوُا رَحِمَكُمُ اللَّهُ فَقَدْ نُودِىَ فيكُمْ بِالرَّحيلِ(3)؛ يعنى آماده شويد و اسباب سفر خود را مهيّا كنيد، خدا شما را رحمت كند، همانا منادى مرگ نداى «الرّحيل» در ميان شما در داده، و كم كنيد توقّف خود را بر دنيا و بيرون رويد از دنيا در حالى كه با خود داشته باشيد زاد و توشه‏اى از اعمال صالحه، به درستى كه در جلو شما عقبه‏هاى «كَئُود»، يعنى «جاهاى بسيار دشوار و منزلهاى هولناك» است كه بايد از آنجاها عبور كنيد و چاره‏اى نيست از آن.

اينك ما به بعضى از آن عقبه‏هاى سخت و منزلهاى هولناك اشاره مى‏كنيم و بعضى از چيزها كه نافع است براى سختى، و هول آن محلّ به كمال اختصار در ضمن چند فصل ذكر مى‏كنيم؛ و اگر حق تعالى مرا توفيق داد و مهلتى در اجل حاصل شد شايد ان شاءاللَّه كتابى مفصّل در اين باب تصنيف كنم و اگر چه در اين زمان نمى‏بينم اشخاصى را كه از روى جدّ و حقيقت طالب اين نحو مطالب باشند و به همين ملاحظه اين مختصر را نيز با حال افسردگى و كم رغبتى نوشتم و از حق تعالى مسئلت مى‏نمايم تأييد و توفيق خود را؛ إِنَّهُ قَريبٌ مُجيبٌ.