نیازمندی های جامعه اسلامی نسخه متنی

4 از تبليغات و وسايل ارتباط جمعى روز نبايد غافل شد. مثلاً هر مرجع تقليدى بايد يك ايستگاه راديوئى داشته باشد، چون وسيله تبليغاتى مدرن روز است، و بايد بدانيم كه خداوند دنيا را روى قانون قرار داده مگر در موارد نادر اعجاز كه خرق قانون مى‏كند. و اگر بنا بود همه چيز از روى معجزه باشد كه مردم امتحان نمى‏شدند، بله معجزات گاهى براى مصالح الهى براى انبياء و ائمه اطهار عليهم‏السلام واقع مى‏شود، بنا براين اگر حوزه علميه مى‏خواهد امور مردم را اداره كند بايد وسائل روز را مورد استفاده قرار دهد، چون در جبهه جنگ بايد سلاح برابر باشد، يعنى اينكه با شمشير نمى‏توان برابر تفنگ ايستادگى كرد و همچنين تفنگ برابر تانك و با تانك برابر هواپيماى بمب افكن نمى‏توان مقاومت كرد، الان استعمار با ما جنگ فرهنگى دارد كه از جنگ مسلحانه خطرناكتر است چون جنگ فرهنگى مانند بيمارى سرطان داخل را به فساد مى‏كشد، افكار جوانان را جلب و سپس نسل آينده بخودى خود مملكت را به بيگانگان مى‏سپارند. بنا بر اين ما اگر نمى‏توانيم نيروى برتر داشته باشيم لااقل بايد در اين جنگ فرهنگى نيروهايمان را برابر كنيم و الا عقلاً و قانونا محكوم به شكست هستيم.

5 بايد به همه چيز رنگ خدائى بدهيم. ببينيد يهوديها تمام اسماء را براى خيابانها، اماكن عمومى، مدارس، پاركها و غيره از كتاب تورات برگزيده‏اند. ما كه از يهوديها اولى هستيم. قرآن مجيد مى‏فرمايد: (ان اولى الناس بابراهيم للذين اتبعوه) يعنى همانا شايسته‏ترين و نزديكترين مردم به ابراهيم بدرستى كسانى هستند كه از وى متابعت مى‏كنند، پس ما هم بايد اسماء همه چيز را از قرآن و سنت بگذاريم و تا مى‏توانيم نامهاى مقدس انبياء، ائمه اطهار، علماء بزرگ، مجاهدين و مقدسات را زنده نگهداريم.

حال آيا بدون نوسازى فكرى مى‏توان جهان را نجات بخشيد؟

سفير كشور كويت در چين كه داراى دكترا در حقوق و علوم سياسى بود از مأموريت هشت ساله‏اش در كشور چين، نقل مى‏كرد و ميگفت:

هنگاميكه مى‏خواستم براى سپردن استوارنامه‏هاى خود به (مائوتسه تونگ) رهبر چين نزد وى بروم قبلاً به من مختصر وقتى داده شد، در وقت معين بر او وارد شدم. ديدم در يك اطاق خيلى معمولى نشسته و فرشهاى عادى زير پا دارد و خودش روى يك مبل بسيار كم قيمت تكيه داده، اين اطاق ديدارهاى عموميش بود، اما زندگى خصوصيش فوق‏العاده طاغوتى و اشرافى بود.