نیازمندی های جامعه اسلامی نسخه متنی

اين سفير كويتى در قسمتى ديگر از خاطراتش چنين مى‏گفت:

من هشت سال در چين بودم و حق مسافرت از جائى به جائى در داخل كشور نداشتم. فقط اجازه داده بودند كه در مسجد بزرگ مسلمانان براى اداى نماز عيد فطر شركت كنم، هنگامى كه براى نماز عيد فطر به مسجد جز چند مسلمان معدود كسى به چشم نمى‏خورد، و عجيب اين است كه بعد از مرگ مائو كه براى ادامه نماز به مسجد رفتم برخلاف انتظار تمام مسجد بزرگ مسلمانان و حتى خيابانهاى اطراف آن شلوغ شده بود.

كشور چين صد ميليون مسلمان دارد كه چهل ميليون از آنها شيعه دوازده‏امامياند، بعد ازمرگ مائو به مردم كمى آزادى دينى دادند و براى بررسى اوضاع پيروان اديان مختلف از كشورهاى جهانى هيئتهائى عازم چين شدند مگر از سوى شيعيان حتى يك مسئول هم براى بررسى اوضاع شيعيان آنجا نرفت، ببينيم مسئول كيست؟ و چه كسى بايد به اين مسائل رسيدگى كند؟

ما مسئوليم و بايد تا مى‏توانيم شبانه روز فعاليت كنيم و به قول معروف (مالايدرك كله لا يترك كله) است.

اميد است با تلاش شبانه روزى و احساس مسئوليت اسلام را هرچه بيشتر گستردش داده و مسلمين جهان را با خود متحد تا انشاءالله بتوانيم همگى در ظل اتحاد و همبستگى يك كشور بزرگ و واحدى بنام اسلام تشكيل داده و استعمار را از سراسر سرزمينهاى اسلامى برانيم.

(1). تفضيل آن را در كتاب گفتگو با ملى‏گرايان مطالعه نمائيد.