نیازمندی های جامعه اسلامی نسخه متنی

دانشمندان روانشناس جديد مى‏گويند: دستگاه روانى انسان دو طبقه دارد.

يك: وعى، يا شعور و فهم.

دو: لاوعى، يا لاشعور و ناخودآگاهى.

انسان از بدو تولّد هرآنچه مى‏بيند، مى‏شنود، لمس مى‏كند، و بالأخره هرچه را فكر مى‏كند، تمام در آن طبقه ضبط مى‏شود، منتها راهى نيست كه در آينده اينها را تشخيص و از هم جدا سازد.

مثلا كسى كه همه نوع جنسى را در انبارى بسيار بزرگ نگاه بدارد، اگر از او سؤال شود كه در انبار چه هست؟ پاسخش روشن نخواهد بود، زيرا اجمالا مى‏داند همه نوع جنس هست ولى آنها را يكايك نمى‏تواند جدا سازد.

قرآن كريم مى‏فرمايد: (يومئذ يتذكّر الانسان و أنّى له الذّكرى) (سوره فجر: آيه 23).

روز قيامت انسان همه چيز را به ياد مى‏آورد، تمام زندگى او مانند يك فيلم سينمائى از مقابل او با سرعت مى‏گذرد، امّا ديگر پشيمانى سودى ندارد، در روايات اهل بيت عصمت و طهارت عليهم‏السلام آمده كه:

(در شب اول قبر ابتدا فرشته‏اى بنام (رومان) مى‏آيد و به انسان مى‏گويد. هرچه در دنيا انجام داده‏اى بنويس، قلم تو انگشت دستت، دوات تو آب دهان و كفنت دفتر تو مى‏باشد، اينجاست كه انسان همه چيز را به ياد مى‏آورد و تمام ريزه‏كاريها را مى‏نويسد، پس از اين فرشته، نكير و منكر مى‏آيند و سئوالات قبر انجام مى‏شود).

قرآن مجيد مى‏فرمايد: روز قيامت نامه عمل انسان را به دست او مى‏دهند، و شايد همين كفن انسان نامه عمل او باشد، آن را بدستش مى‏دهند و مى‏گويند: (اقرا كتابك... كفى بنفسك اليوم عليك حسيبا) يعنى نامه عملت را بخوان و خودت در باره آن قضاوت كن.

در هر صورت هم تئورى قدما و هم تئورى جامعه‏شناسان جديد به يك نتيجه مى‏انجامد، بايد دانست كه انسان متوجه از نيروى شعور و فهم نور مى‏گيرد و همواره پيش مى‏رود، و انسان بدون توجه از نيروى مخالف آن كه همان لاشعورى و نافهمى باشد بر تاريكى و ظلمتش افزوده مى‏شود (هرگاه در لاشعورش بدى و تاريكى كاشته شده باشد).

اين به عنوان مقدمه مطلب بود، اما آنچه را كه بايد امروزه دانست اين است كه. استعمار به دو نحو با ما سر جنگ دارد:

(اولاً) جنگ گرم و مسلحانه و (ثانيا) جنگ سرد فرهنگى، كه جنگ اولى سلاح و وسايل آتشين و كشنده مى‏خواهد و دومى آهسته، آهسته انجام مى‏پذيرد، اما خطرش از جنگ مسلحانه به مراتب بيشتر مى‏باشد، اينجا بد نيست مثالى بزنيم.