یادنامه علامه شریف رضی (قدس سره) نسخه متنی

هجرت به حكومت رسيده و در ذى الحجة سال بيست و سه كشته شده و پس از او حكومت عثمان از سال بيست و چهار آغاز و در سال سى و پنج با قتل وى پايان يافته است، بنا بر اين، عبد الرحمن بهنگام قتل عثمان در حدود هيجده سال بيش نداشته پس طبعا، آن ماجرا و افسانه مربوط خواهد بود به دوران خلافت امير المؤمنين على عليه السلام.

آيا قابل قبول است كه پس از رحلت پيامبر اسلام و بعد از آنكه احكام اسلامى طى بيست و سه سال رسالت رسول خدا تثبيت شده و جا افتاده و حتى اعراب باديه نشين هم از حرام و حلال شريعت مطلع گشته‏اند و از رحلت پيامبر صلّى الله عليه وآله وسلّم بيش از بيست و پنج سال گذشته است باز در خانه على عليه السلام (العياذ باللَّه) آن هم بعنوان پيشوا و خليفه مسلمين شراب پيدا شود تا عبد الرحمن هم از آن بنوشد و سر مست شود و راه خانه‏اش را جز با راهنمائى قنبر پيدا نكند روشن است كه برخى بازرگانان حديث با ناشيگرى تمام، به جعل چنين خبرى پرداخته و آنرا از زبان يكى از خواص اصحاب على عليه السلام يعنى همين عبد الرحمن بن ابى ليلى منتشر ساخته‏اند غافل از اين كه آثار جعل و تزوير، هويداست و دانشمندان نكته سنج به سهولت مى‏توانند مشت اين حديث فروشان دغلكار را باز كنند.

و اما ابو عبد الرحمن سلمى كه سيد قطب در تفسير خود، خبر را از او نقل كرده است چنانكه خاطر نشان ساختيم او نيز از خواص اصحاب على عليه السلام بوده و بعيد به نظر نمى‏رسد كه اين گونه خبرها كه شخصيت على عليه السلام را زير سؤال مى‏برد توسط دشمنان اهل البيت ساخته و پرداخته شده و با نسبت دادن به ياران امير المؤمنين از زبان آنان، پخش و منتشر گشته است تا ضمن تأمين مقاصد دشمنان آل پيامبر، در لكه‏دار كردن اين چهره‏هاى وارستگى و پاكى، از قبح شايعات كه در باره برخى صحابه مشهور بوده و بعدا صاحبان مقام و منزلت اجتماعى گشتند، تا حدى كاسته شود كه بقول معروف آنكه راهى دوزخ است بدنبال پيدا كردن رفيق و همراه بيشتر است. بر مى‏گرديم به موضوع اصلى مقاله كه اشاره به اساتيد فقهى و اصولى شريف رضى باشد و تا كنون به چهار تن از فقهاى اماميه، شافعى و حنفى اشاره كرديم كه سيد شريف نزد آنان تلمذ كرده و خود نيز احيانا به اين موارد اقرار دارد.