یادنامه علامه شریف رضی (قدس سره) نسخه متنی

الموسوى را. ملاحظه مى‏شود كه حر عاملى رحمه اللَّه اولا كتاب را بنام خلاف الفقها عنوان مى‏كند نه تعليق على خلاف الفقهاء كه ظهور در اين دارد كه كتاب بصورت مستقل مبنى بر ذكر موارد خلافى است و نه بصورت حاشيه.

و ثانيا، معلوم مى‏شود كه كتاب خلاف الفقهاء يا تعليق خلاف الفقهاء شريف رضى وجود داشته و ميان دانشمندان مطرح بوده است كه اجازه روايت آن را مى‏داده‏اند و ظاهرا تا كتابى وجود نداشته باشد و به رؤيت فقهاء و محدثين نرسيده باشد اجازه روائى آن مفهوم پيدا نمى‏كند و اين معنى، اميدوار مى‏سازد كه اين كتاب از بين نرفته و در گوشه و كنار كتابخانه‏هاى جهان، نسخه‏اى از آن موجود است و بدست خواهد آمد انشاء اللَّه تعالى.

ابن شهر آشوب در احوال امام صادق عليه السلام مى‏نويسد: ابو القاسم بغار در مسند ابو حنيفة ياد مى‏كند كه حسن بن زياد گويد: از ابو حنيفه سؤال شد: فقيه‏ترين كسى كه ديدى كى بود او در پاسخ گفت: جعفر بن محمد. يك زمان منصور، كسى نزد من فرستاد و پيغام داد كه اى ابو حنيفه مردم گفتار جعفر بن محمد شده‏اند از مسائل سخت، چندى آماده كن تا با او بحث كنى. من چهل مسئله فراهم آوردم و آن گاه كه ابو جعفر منصور مرا به حيره احضار كرد نزد او شدم و سلام گفتم و با هم وارد مجلس شديم و نشستيم.

منصور گفت: اى ابا عبد اللَّه ابو حنيفه را بشما معرفى مى‏كنم، امام صادق فرمود: او را مى‏شناسم و بعد ابو جعفر منصور رو به من كرد و گفت: مسائلى را كه مى‏خواستى از ابو عبد اللَّه سؤال كنى، بپرس و من يك يك سؤالاتم را مطرح مى‏كردم و او پاسخ مى‏داد و مى‏فرمود: شما چنين مى‏گوئيد و فقهاى مدينه چنان مى‏گويند و نظر ما هم اين است، گاهى نظر ما و شما برابر است و گاهى با فقهاى مدينه موافقيم و با نظر شما مخالف هستيم و گاهى هم مخالف هر دوى شما مى‏باشيم. من همه چهل مسئله را كه گرد آورده بودم پرسيدم و او «جعفر صادق «ع») در جواب هيچيك نماند.

آن گاه ابو حنيفه گفت: آيا فقيه‏ترين و داناترين مردم، آشناترين آنها به نظرات دانشمندان و موارد اختلاف نيست