یادنامه علامه شریف رضی (قدس سره) نسخه متنی

يعنى: مرغش پريدن گرفت و حلم و صبرش از سر برفت، وقار و سنگينى خود را از دست داد.

و در برابر به مردم نرمخو گويند: «قد خفض جناحه» هر گاه كه خشم خود را فرو برد و به جاى تندى و خشونت نرمى كند.

سيد شريف رضى، در بحث از آيه فَاصْدَعْ بِما تُؤْمَرُ وَ أَعْرِضْ عَنِ الْمُشْرِكِينَ آيه 94 حجر.

نوشته است: اين آيه، استعاره است، زيرا «صدع» در لغت به معناى شكستن و جدا شدن است و در توصيف اجسام مادى و محسوس به كار مى‏رود و نه در باره كلام و گفتار و مسائل معنوى.

در زبان عربى سه كلمه: «فرق» و «فصل» و «صدع» به يك معنى مى‏باشد و اگر بخواهند كسى را كه مطابق واقع و به مقتضاى حال، سخن گفته است بستايند، مى‏گويند: «قد طبق المفصل» و «فلان يفصل الخطاب» يعنى فلان كس به حقايق و دقايق رسيد و ابهامى باقى نگذاشت.

و گوئيا معناى واقعى «فاصدع بما تؤمر» چنين باشد: «اظهر القول و بينه فى الفرق بين الحق و الباطل.» يعنى: گفتار خود را درست بگو و حق را از باطل جدا كن.

در زبان عربى، وقتى مى‏گويند: «صدع الرداء» كه رداء شكافته باشد و شكاف آن آشكار باشد. و «صدع الزجاجه» نيز از همين مقوله مى‏باشد، زيرا وقتى شكستگى آشكار باشد، چنين عبارتى گفته مى‏شود.

با اين توضيحات معلوم شد كه «فاصدع بما تؤمر» بليغ‏تر است تا عبارت فبلغ ما تؤمر زيرا كلمه «صدع» ظهور و تأثير بيشترى دارد از كلمه «تبليغ».

و السلام عليكم و على عباد اللَّه الصالحين