تاريخ ادبيات زبان عربى:
حنا الفاخورى، ترجمه عبد المحمد آيتى، انتشارات طوسى 1361 ص 491.نويسنده در زمينه مدائح شريف رضى نسبت به خلفا و ملوك چنين اظهار نظر كرده: «رضى بدينوسيله مىخواسته در مشكلات سياسى به عنوان مردى صاحب اهميت شركت كند يا حتى طمع آن داشت كه روزى بر تخت خلافت اسلامى فرا رود در اين راه به موفقيتهائى هم نائل آمد».اين نكته كه شريف رضى تمنى رسيدن به خلافت را داشته و آن را براى خويش حقى مىدانسته مورد توجه برخى دانشمندان است كه گاهى مستندا به اشعار او و دلائل ديگر و گاهى هم بدون استدلال مطرح ساختهاند.ترجمه ماهرانه و استادانه اين كتاب، بر زيبائى آن افزوده و آنرا بسيار خواندنى كرده است مع ذلك گذشته از چند غلط مطبعى به نظر مىرسد اگر بيت زير:
و تلفتت عينى فمذ خفيت
عنها الطلول تلفت القلب
عنها الطلول تلفت القلب
عنها الطلول تلفت القلب
فانّ العيش بعدك غير عيش
و إنّ الناس بعدك غير ناس
و إنّ الناس بعدك غير ناس
و إنّ الناس بعدك غير ناس