تاريخ الأدب العربى: - یادنامه علامه شریف رضی (قدس سره) نسخه متنی

بيروت ج 2، ص 246، شماره ترجمه 715.

در اين كتاب ضمن شرح حالى اجمالى و يادى توأم با تجليل از شريف رضى مى‏نويسد: احمد بن عمر بن روح به من گفت: او (رضى) در مدت كوتاهى قرآن را حفظ كرد و در معانى قرآن كتابى تصنيف كرده كه مانند آن بى‏نظير يا كم نظير است و باز مى‏نويسد: از ابو عبد اللَّه محمد بن عبد اللَّه كاتب شنيدم كه در حضور ابو حسين بن محفوظ كه يكى از رؤساء بود جمعى از دانشمندان علوم ادبى مى‏گفتند: رضى شاعرترين شعراى قريش است و ابن محفوظ گفت: اين، سخن درستى است چون در ميان قريش، شاعرى كه شعر نيكو سرايد وجود دارد ولى چنان شاعرى، شعرى اندك دارد اما شاعرى كه هم شعر نيكو سرايد و هم شعر فراوان گويد، جز رضى نيست. خطيب در پايان مى‏نويسد: رضى در خانه خويش در مسجد انباريين به خاك سپرده شد.

تاريخ الأدب العربى:

كارل بروكلمان، تعريف دكتر عبد الحليم النجار، چاپ چهارم دار المعارف، قاهره، ج 2 ص 62. در اين كتاب چندين اشتباه و يا غلط چاپى به چشم مى‏خورد.

1- در واگذارى نقابت علويان بغداد، تاريخ 937 آمده. احتمالا غلط چاپى است و صحيح آن 397 يا 379 باشد ولى اصولا تصدى پست‏هاى نقابت، امارت حاج و غيره را، در سال‏هاى 380، 388 نوشته‏اند و بهر حال تاريخهاى مزبور دقيق نمى‏باشد.

2- در مورد القاب اعطائى به رضى نيز تسامح آشكار مشاهده مى‏شود او مى‏نويسد: بهاء الدولة يك سال پس از تصدى پست نقابت توسط شريف رضى، لقب رضى را و در سال 401 لقب شريف را به وى داد در حالى كه چنين چيزى صحيح نيست. نگاه كنيد به منابع ديگر.

3- نام مؤلف عمدة الطالب، ابن عتبه آمده و صحيح آن ابن عنبه است.